บทที่ 9 เด็กดื้อ - 8 จูบ
Talk ลีวาย
ผมมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยความรู้สึกหงุดหงิด
ถ้าไม่ใช่เพราะคำขู่ของพ่อผมคงไม่มีทางสนใจผู้หญิงคนนี้แน่
ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่เคยชอบหน้าเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอ
จะสนใจผมเอามาก ๆ
“ไอ้โรคจิต” เลือดมันขึ้นหน้าเมื่อได้ยินคำนั้นที่เธอพูด เมาแล้ว
ไม่เจียมตัว
ถ้าผมปล่อยให้ไอ้นั่นมาส่งคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว พ่อน่าจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร ดูจากสภาพเธอตอนนี้ มันดูได้ที่ไหน
ผมยัดตัวเธอเข้ามาในรถก่อนจะเดินอ้อมมาทางฝั่งคนขับ ทันที
ที่เข้ามาด้านในก็ถูกกระชากคอเสื้ออย่างแรง
“ทำบ้าอะไรของเธอฮะ!!” ผมปัดมือเล็กออกอย่างหงุดหงิด
ถ้าไม่ใช่เพราะเมาเธอคงได้เดินกลับไปแล้ว
อ่า! ไม่สิ อย่างเธอคงมีผู้ชายต่อคิวรอไปส่งที่บ้าน ไม่รู้ว่าผู้ชายพวกนั้นทำไมถึงได้ตาต่ำขนาดนี้
“เสียใจ อึก~” เสียงเล็ก ๆ เอ่ยปนสะอื่น แต่ผมไม่ได้หันไปสนใจ
“พี่ลีวาย”
“โคนนใจร้าย”
“พี่ลีวายใจร้ายที่สูดดดด”
ผมพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ อย่างหัวเสีย ก่อนจะตวาด
เสียงดัง “หยุดพล่ามสักที โคตรน่ารำคาญ!!”
ทั้งที่พ่อรู้ดีว่าผมไม่ชอบหน้าเธอก็ยังจะให้มาคอยเฝ้า ไม่รู้ห่วงอะไรนักหนา โตจนมีผัวไปไม่รู่กี่คนแล้ว ภายนอกเธอแค่ทำตัวใสซื่อ
แต่จริง ๆ คงจะร้ายไม่เบา
“อึก~”
“ร้องไห้ทำไมอีกวะ!!”
ผมหันมามองผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ อย่างเสียอารมณ์ ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งรถให้ไปถึงที่บ้านให้เร็วที่สุด
#คฤหาสน์หลังใหญ่
เมื่อจอดรถสนิทผมก็หันมามองผู้หญิงตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ ยิ่งมอง
ก็ยิ่งคิดถึงเรื่องที่ขุ่นเคืองในใจ เธอคงอยากจะจับผู้ชายรวย ๆ เหมือนอย่างแม่ของเธอ แต่เสียใจที่ผมไม่เล่นด้วย ไม่มีทางที่ผมจะลดตัว
เอาผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอมาเป็นเมีย
ภายในห้อง
“กินอะไรเข้าไปวะตัวถึงได้หนักขนาดนี้!” ผมโยนร่างบางลง
บนเตียงพร้อมกับบ่น
หมับ! พอหันหลังจะเดินออกจากห้อง จู่ ๆ ก็มีมือเล็ก ๆ ก็จับผมเอาไว้
“มิลินชอบ… อึก~… พี่ลีวายนะคะ”
“ใจดีกับมิลินบ้างได้ไหม”
ผมมองใบหน้าที่แดงกล่ำของผู้หญิงที่นั่งโอนเอนอยู่บนเตียงอย่างไร้ความรู้สึก
“ฉันไม่มีทางใจดีกับเธอ”
“อึก~ ใจร้ายเหมือนเดิมสินะ”
“ปล่อย! ถ้ามีคนมาเห็นจะเข้าใจผิดว่าฉันใฝ่ต่ำ”
“ขอ... อึก… จูบหน่อย”
“พูดบ้าอะไรของเธอ!!”
“พี่ลีวายยืนอยู่เฉย ๆ ดะ... เดี๋ยวมิ... ลิน… อึก... ทำเอง”
“ทำอะไรของเธอ”
เธอพยายามลุกขึ้นยืนจนสำเร็จ ก่อนจะใช้มือคล้องคอผม
แล้วเขย่งขาขึ้นมาจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน จากนั้นก็ประกบจูบ
ลงบนริมฝีปากของผม
Talk มิลิน
#เช้า
ฉันนอนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาดู
ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเช้าแล้ว เป็นครั้งแรกที่ตื่นสายขนาดนี้
“ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้”
พอคิดถึงความฝันเมื่อคืนใบหน้าของฉันก็แดงก่ำเห่อร้อน
พร้อมกับหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรง ๆ เพราะฝันว่าได้จูบกับพี่ลีวาย
ขณะที่กำลังเขินตัวบิดอยู่บนเตียงจู่ ๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืน
ไปเที่ยวแล้วภาพก็ตัดไปตอนไหนไม่รู้
พรึบ! ฉันรีบดีดตัวเองขึ้นมานั่งพร้อมมองสำรวจว่า ที่นี่
คือห้องนอนของตัวเองหรือเปล่าก่อนจะโล่งใจ
“กลับมาได้ยังไงนะ” ฉันใช้ความคิดอย่างหนักแต่ก็จำอะไร
ไม่ได้เลย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดตัวเอง “ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้แบบนี้”
โชคดีที่วันนี้ไม่มีเรียน หลังจากพยายามคิดอยู่นานฉันก็ล้มเลิกความคิดเพราะมันทำให้ปวดหัว ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวเดินมาหาคุณท่านที่บ้านใหญ่ แต่คุณท่านออกไปบริษัทแล้ว
ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ฉันเลยออกมาลดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน
อาการมึนหัวยังมีอยู่เล็กน้อย จะกินข้าวก็กลัวอ้วกออกมา ไม่น่าดื่ม
ไปเยอะเลย
บรื้น~ เสียงรถแล่นเข้ามาในตัวคฤหาสน์ ฉันรู้ว่าต้องเป็นพี่ลีวายแน่ ๆ จึงไม่หันไปมอง
เมื่อคืนจำได้ว่าเจอพี่ลีวายที่คลับ และจำได้คร่าว ๆ ว่าเขาไล่
ให้ฉันกลับกับแทน พี่ลีวายคงไปกับผู้หญิงคนนั้นถึงได้กลับบ้านมา
เอาป่านนี้
ฉันรีบเดินไปปิดน้ำก่อนจะเข้ามาในบ้านเพราะไม่พร้อมประจันหน้า ไม่รู้ว่าเมื่อคืนทำอะไรบ้า ๆ ลงไปหรือเปล่า เพราะเมาจน
จำไม่ได้
“ท่าทางใสซื่อแบบเธอ... ไม่คิดว่าจะจูบเก่ง” เสียงของพี่ลีวาย
พูดตามหลัง ทำให้ฉันที่กำลังเร่งเดินหนีหยุดชะงัก
“…” พี่ลีวายหมายถึงฉันอย่างนั้นเหรอ
