บทที่ 8 ตอนที่7
“งั้นกู….เปลี่ยนใจแหละ”อยู่ดีๆพีเคที่เดินไปคิดอะไรคนเดียวก็เดินกลับเข้ามาหาเพื่อนทั้งสองของเขาพลางเอ่ยขึ้น ทำให้เพื่อนทั้งสองของเขาหันไปมองหน้าพีเคอย่างงุนงงและสงสัยกับหน้าตาหล่อที่ยิ้มร่าอยู่ในตอนนี้ ในมือถือบุหรี่ไฟฟ้าพีเคยิ้มกริ่ม
“เปลี่ยนใจอะไรวะ?”เทลเป็นคนเอ่ยถามขึ้น ปอนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเทล
“ก็เปลี่ยนใจไม่ไปทำโปรเจ็คที่คอนโดไอ้เทลแล้วไง”พีเคตอบเทลไป
“ไม่ทำที่คอนโดไอ้เทลแล้วจะไปทำที่ไหนวะ?”คราวนี้เป็นปอนบ้างที่เอ่ยถามเคผู้มีอารมณ์แปรเปลี่ยนง่ายยิ่งกว่าผู้หญิง
“บ้านกู….กับไอ้ปอน”พีเคตอบแค่นั้นก่อนจะเดินผิวปากออกไปที่ระเบียงตามเดิมเพื่อสูบบุหรี่อย่างสบายใจปล่อยให้เทลกับปอนมองหน้ากันอย่างสงสัยก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไหวไหล่เล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงานที่ค้างคาของตัวเองต่อให้เสร็จเพื่อจะได้ขนย้ายตัวเองไปยังบ้านของพีเคที่มีปอนร่วมอาศัยอยู่
ด้วย
20:00น.
บ้านของพีเค….
ยี่หวา หวันยิหวา….
“happy birthdayนะคะสิบทิศ^_^”ฉันเอ่ยขึ้นพลางยื่นถาดเค้กรสสตรอว์เบอร์รี่ไปตรงหน้าของสิบทิศแฟนของฉัน เขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องครัวก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่งยิ้มหวานละมุนมาให้ฉัน
“ขอบคุณครับ^_^”
“อธิษฐานสิคะ^_^”
“ครับ…”สิบทิศว่าก่อนจะหลับตาลงมือทั้งสองข้างกุมกันไว้ตรงหน้าอกก่อนจะอธิษฐานในใจ
“ฟู่วๆๆ”สิบทิศเมื่ออธิษฐานเสร็จแล้วเขาก็เป่าเทียนบนหน้าเค้กรูปหัวใจสีชมพูที่ฉันเป็นคนทำเองกับมือ
“ขอบคุณนะครับ….แฟนเรา^_^”
“ค่ะ^_^”
“วันเกิดเราปีนี้….เราขออะไร…ยี่หวาหน่อยได้ไหมครับ?”
“ขออะไรคะ?”ฉันมองหน้าสิบทิศพลางขมวดคิ้งงุนงงและสงสัยก่อนจะค่อยๆวางถาดเค้กลงบนโต๊ะกินข้าวที่ห้องครัวบ้านของฉันไม่สิบ้านที่ฉันอาศัยพี่เคอยู่ต่างหากล่ะ
พรึบ
“ยี่หวาก็รู้….ว่าการที่คนเราเป็นแฟนกัน…ไม่ใช่แค่เราคบกันโดยบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟนกันนะ…เราคบกันนะ..”
“แต่มันเป็นเครื่องเตือนและบอกให้คนอื่นรู้ว่า….เรามีเจ้าของแล้ว…หรือยี่หวามีเจ้าของแล้ว…”สิบทิศว่าพลางชี้ไปที่ตัวเขาและตัวฉัน
“และการที่คนเราจะรักกันมากขึ้น….เราควรจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกัน…”สิบทิศทำสีหน้าจริงจังและแววตาจริงจังมองหน้าฉัน ฉันก็มองหน้าสิบทิศไปอย่างตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาพูดอยู่ในตอนนี้
“รวมกันเป็นหนึ่งเดียวเหรอคะ…”ฉันขมวดคิ้วงุนงงกับคำพูดในประโยคนี้ของเขา
“คือยังไงเหรอคะ?”ฉันว่าพลางขมวดคิ้วสงสัยหนักขึ้นไปอีก สิบทิศก็ยื่นมือมาจับมือฉันทั้งสองข้างไปกุมไว้
“ความรัก….คนเป็นแฟนกันเขาไม่ใช่ทำแค่จูบ…หรือหอมแก้มกัน….แต่เราควรจะทำมันมากกว่านั้นนะครับ”สิบทิศว่า ฉันกับสิบทิศยังไม่เคยจูบหรือหอมแก้มกันเลยนะ
“ทำมากกว่านั้นเหรอคะ?”ฉันยังคงทำหน้าตาใสซื่ออยู่ ทั้งที่ในใจก็รู้ว่าสิ่งที่สิบทิศต้องการคืออะไร
“คนเป็นแฟนกัน….เราต้องมีอะไรกันครับ…ถึงจะรักกันมากขึ้น…”
“จริงเหรอคะ?”ฉันไม่เชื่อเลยว่าจะรักกันมากขึ้น ฉันไม่เห็นว่าพี่เคจะรักฉันเลย เขาเอาแต่ทำร้ายจริงใจฉัน ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าฉันชอบเขา พี่เคคือเพื่อนสนิทพี่ปอนพี่ชายฉันเองและเขาก็ยังเป็นเจ้าของบ้านที่ฉันกับพี่ปอนอาศัยอยู่ในตอนนี้ด้วย และที่สำคัญฉันก็แอบชอบพี่เคมาตั้งแต่มัธยมต้นชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เรา…มีอะไรกัน
“ยี่หวาจะยอมเป็นของเราได้ไหมครับ….”สิบทิศว่าพลางทำสีหน้าขอร้องและอ้อนวอนไปในตัว
“เราสัญญาว่าเราจะรัก….ยี่หวาให้มากกว่าเดิม…..”
“กะก็ได้ค่ะ….ว่าแต่…สิบทิศมีเครื่องป้องกันไหมคะ?”ฉันอำ้ๆอึ้งๆทำเสียงอ้อมแอ้มเอียงอายถามสิบทิศไป เขาก็ยิ้มกริ่มขึ้นมาก่อนจะขยับใบหน้าหล่อๆของเขาเข้ามาหาฉัน
“เครื่องป้องกัน….มีสิครับ…”ฉันยิ้มอย่างเขินอายใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อสิบทิศคว้าเอวฉันเข้าไปสวมกอดแถมเขายังจับมือฉันให้วางไปตรงกางเกงในช่องกระเป๋าที่มีรูปร่างทรงสี่เหลี่ยมอยู่ด้านใน ทำให้ฉันรู้ว่าเขาเตรียมพร้อมมาแล้ว
“งั้น….เราขึ้นห้อง…ยี่หวากันเลยนะครับ^_^”สิบทิศว่าพลางปล่อยเอวฉันให้เป็นอิสระเมื่อเขาทำให้ฉันรับรู้แล้วว่าเขามีเครื่องป้องกันจริงๆแถมมีเป็นกล่องเลยด้วย
“ได้ค่ะ”ฉันตอบอย่างเอียงอายก่อนจะเดินนำหน้าสิบทิศขึ้นไปยังห้องนอนของฉันแต่แล้วเรายังไม่ทันได้เดินขึ้นบันไดของบ้านเลย เสียงดังเอะอะโวยวายก็ดังขึ้นมาจากทางหน้าบ้านซะก่อน เสียงที่คุ้นหูของฉันทำให้ฉันมองหน้าสิบทิศและยิ้มแหยๆให้เขาทันที
“เห็นทีว่า….วันนี้คงจะไม่ได้แล้วล่ะ….”
“พี่ปอนกลับมาแล้ว…และมากับเพื่อนๆของเขาซะด้วย”ฉันบอกสิบทิศไปเขาก็พยักหน้าเข้าใจก่อนจะทำมองหน้าฉันอย่างเสียดายและเรือนร่างของฉันอย่างเสียดาย
“วันนี้ทำไม่ได้…วันอื่นก็ได้หนิคะ”ฉันยิ้มร่าอย่างให้ความหวังสิบทิศ
