บทที่ 3 ตอนที่ 3
“นึกว่าแกตายห่าไปแล้ว เจ้าเคียร์ส” ชายหนุ่มทักทายเพื่อนสนิทร่วมก๊วนที่หายหน้าไปนานอย่างโมโห “แล้วนี่จะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ หรือว่าจะรอจนกว่าฉันจะตาย” แล้วก็อดประชดประชันออกไปอีกไม่ได้ “เออ รีบกลับมาก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะแก่เกินไป แล้วจะพานายไปเที่ยวซ่องไม่ไหว”
ลีโอนาโดยังพล่ามไม่หยุด “โอเค ขอบใจที่โทรมาหา อ้อ แล้วอย่าลืมโทรไปหาเจ้าแม็กมันบ้างล่ะ หมอนั่นก็คิดถึงแกเหมือนกัน โอเค...แล้วเจอกันตอนกลับมา บาย”
เคียร์ส เบนด์เนอร์ คือเพื่อนรักอีกคนของเขา แต่หมอนี่เขาไม่ค่อยได้เห็นหน้ามันนักหรอก เพราะมันอยู่ต่างประเทศ
ลีโอนาโดวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะทำงานไม้ที่เดิม ก่อนจะเอนตัวพิงกับเก้าอี้หนังตัวใหญ่สีดำอย่างต้องการพักผ่อน ดวงตาคมกริบสีเข้มหลับลง แต่สมองยังคงหมุนติ้วไม่หยุด
ตอนนี้แม็กซิมัสก็ตกลงปลงใจแต่งงานกับเดือนกันยาไปเรียบร้อยแล้ว เขาก็เลยเหงาอยู่เพียงลำพัง ไม่มีเพื่อนไปเที่ยวผู้หญิงด้วยเลย ถึงแม้ว่าตอนที่แม็กซิมัสเป็นโสดจะไม่ค่อยได้ไปด้วยนักก็ตาม
“วันนี้จะไปอ่อยสาวแถวไหนดีนะ”
นั่งคิดสักพักก็ดีดนิ้วแรงๆ และยิ้มกว้าง
“คิดออกแล้ว”
มือใหญ่คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายอีกครั้ง และเมื่อปลายทางรับสายก็กรอกเสียงสั่งทันที
“เดมอน วันนี้ฉันจะไปแถวสุขุมวิท หาสาวให้หน่อย เน้นมีประสบการณ์แน่นๆ นะ ขี้เกียจสอน อ้อ แล้วนมต้องใหญ่ สะโพกใหญ่ๆ ด้วยยิ่งดี”
“ได้ครับ แล้วหน้าตาล่ะครับ เน้นไหมครับคุณลีโอ”
“หน้าไม่ต้อง เพราะฉันเอาแค่ช่วงล่าง” ลีโอนาโดตอบตรงประเด็นมาก
“ครับๆ ผมจะจัดการให้ครับ”
“ขอบใจ”
ลีโอนาโดตัดสายทิ้งๆ ก่อนจะเอนตัวพิงกับพนักเก้าอี้ตัวใหญ่อีกครั้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“คืนนี้ต้องสนุกมากแน่ๆ”
เขาพึมพำ พลางเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน มองไปด้านใน กล่องถุงยางอนามัยไซส์พิเศษที่สั่งมาจากบ้านเกิดอยู่ในนั้น มือใหญ่เอื้อมเปิดกล่อง ก่อนจะพบว่าเหลือถุงยางอนามัยแค่เพียงสามชิ้น
“โอ้ ตายชัก แล้วแบบนี้จะพอใช้ได้ยังไงกัน”
อย่างต่ำๆ คืนหนึ่งลีโอนาโดจัดให้สาวร่วมเตียงไม่ต่ำกว่าห้ารอบ
สีหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเป็นกังวล รีบต่อสายหาเลขาฯ หน้าห้องทันที
“ริซ่า ถุงยางผมหมด สั่งมาให้ผมด่วน”
“ได้ค่ะ ท่านประธาน”
“ของจะถึงเมื่อไหร่”
“น่าจะอีกสองวันค่ะ”
“แล้วผมจะมีใช้หรือไงล่ะ ต้องมาช้าที่สุดคือพรุ่งนี้ตอนหกโมงเย็น เข้าใจหรือเปล่า”
“เอ่อ...”
“ไม่ต้องมาเอ่อ นี่มันเรื่องใหญ่สำหรับผมเชียวนะ คุณเป็นคนคุม สต๊อกถุงยางให้ผมไม่ใช่หรือ แล้วปล่อยมันเหลือแค่สามชิ้นได้ยังไง นี่คุณกำลังทำให้ผมโกรธมากนะริซ่า”
เลขาฯ หน้าห้องแทบร้องไห้ “ก็...ก็เดือนที่แล้วท่านประธานใช้น้อยกว่าเดือนนี้ตั้งครึ่งนะคะ ริซ่าก็เลยไม่ทันได้เช็กสต๊อก”
“นี่คุณกล่าวหาว่าผมเซ็กซ์จัดมากขึ้นหรือ คุณริซ่า”
“ปละ เปล่าค่ะท่านประธาน ริซ่าจะรีบสั่งมาสต๊อกให้มากขึ้นนะคะ แบบใช้ได้เป็นปีเลยค่ะ”
“แล้วผมมีทางเลือกไหมล่ะ” ชายหนุ่มตอบกระฟัดกระเฟียด ก่อนจะวางสายไปอย่างโมโห
ริซ่าวางสายและยกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ หน้าตายังคงซีดเผือด “ก็ใครจะรู้ล่ะว่าจะนอนกับผู้หญิงคืนล่ะเป็นสิบรอบแบบนี้ โธ่ แล้วนี่ถุงยางจะมาทันไหมเนี่ย”
พิมนราเดินคอตกออกมาจากวัดสุดท้ายที่อยู่ในบริเวณนี้
“ท่านเจ้าอาวาสจำวัดแล้วล่ะโยม”
นี่คือคำพูดของพระลูกวัดที่บอกกับหล่อน
“เฮ้อออออ...”
หล่อนถอนหายใจยาวเหยียด รู้สึกว่าชีวิตมืดมนไร้ทางออก หนทางที่ทอดยาวและรถราบนท้องถนนที่คับคั่ง ทำให้หล่อนยิ่งรู้สึกฟุ้งซ่าน การควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้นับว่าเป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวมาก
พิมนราเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ อย่างใจลอย ท้องฟ้ามืดครึ้มลงทุกขณะ แต่รอบๆ ตัวยังคงสว่างไสวเพราะแสงจากเสาไฟบนถนน หล่อนย้ำเท้าไปเรื่อยๆ ผ่านร้านรวงที่ตั้งบนทางเท้ามากมาย ในหัวก็เต็มไปด้วยภาระที่ต้องแบกรับเอาไว้
“โอ๊ย...”
หล่อนร้องขึ้นเมื่อรองเท้าส้นเตี้ยที่สวมใส่ดันติดคาแหง็กอยู่กับตะแกรงของท่อระบายน้ำ หนำซ้ำหล่อนยังล้มก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นอย่างน่าอับอายอีกต่างหาก
หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพยุงหล่อนอย่างมีน้ำใจ “ไม่เป็นอะไรนะคะ เจ็บไหม”
“ขอบคุณมากค่ะ ไม่...ไม่เจ็บเท่าไหร่ค่ะ” หล่อนรีบกล่าวขอบคุณ และก้มลงขยับรองเท้าส้นเตี้ยให้หลุดออกจากตะแกรงเหล็ก พลางคิดในใจอย่างโมโห
‘ร่องแคบขนาดนี้ทำไมยังติดได้นะ หรือว่าเราดวงซวยอย่างที่พี่ดาบอกจริงๆ’
หญิงสาวสวมรองเท้ากลับคืน แต่เดินได้แค่ก้าวเดียวก็ต้องล้มครืนลงไปใหม่ คราวนี้โชคดีที่มีผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดีและคว้าร่างของหล่อนเอาไว้ได้ทัน
“ไม่เป็นอะไรนะครับ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”
ผู้ชายคนนั้นปล่อยมือจากแขนของหล่อนและเดินจากไป หล่อนเดินหลบเข้าข้างทาง และก้มลงมองรองเท้า
“ส้นหัก”
หล่อนพึมพำอย่างหมดแรง
“วันนี้มันวันโลกาวินาศหรือไงนะ เจอแต่เรื่อง”
“แม่หนู...”
“คะ?”
มือหนึ่งมาจับแขนที่ด้านหลัง หล่อนหันไปมองอย่างตกใจ ก่อนจะตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นคนเรียก
ผู้หญิงแก่ ผมสีขาวโพลน หน้าตาเหี่ยวย่น มองจ้องมาที่หล่อน “ไปดูดวงกับยายเถอะ”
“เอ่อ...”
หล่อนอึกอัก และแน่นอนว่าปฏิเสธ
“หนู...หนูต้องรีบกลับบ้านน่ะค่ะคุณยาย”
“จะรีบกลับบ้านเก่าน่ะเหรอ”
คนฟังช็อก หน้าตาซีดเผือด และก็เริ่มไม่พอใจ
“ทำไมคุณยายมาแช่งหนูแบบนี้ล่ะคะ วันนี้หนูยิ่งเจอแต่เรื่องอยู่ด้วย”
หล่อนตาแดงๆ จะร้องไห้
“และอีกอย่างนะคะ หนูไม่มีเงินหรอกค่ะ”
“ยายไม่ได้แช่ง แต่หนูดวงตก”
หล่อนมองหน้าคุณยายตรงหน้าด้วยความตกใจ
นี่คนที่สองแล้วนะที่ทักหล่อนว่าดวงตก
“แต่หนูคงมีเงินไม่พอค่าครู...”
