บทที่ 48 ตอนที่ 48

“ผมบอกให้ออกไปไง!”

ริซ่าแทบจะวิ่งร้อยเมตรออกไปเลยทีเดียว และพอประตูห้องปิดสนิทลง คนตัวโตก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง”

หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา “คุณมันคนเห็นแก่ตัว ปล่อยฉันลงไปนะ”

“มันไม่มีอะไรหรอกน่า และถึงมีฉันก็ยินดีจะรับผิดชอบเธอทุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ