บทที่ 4 ตัวตนของลีโอนาร์ด 2 (I'm Leonard)100%

เช้าวันรุ่งขึ้น กรุงเทพมหานคร

ลีโอนาร์ด มาตรวจดูกิจการโรงแรมที่นี่เหมือนเคย กรุงเทพเมื่อสามวันก่อน ลีโอนาร์ดมาเซ็นสัญญากับหุ้นส่วนรายใหม่ ก่อนจะรู้ข่าวว่า นางแบบสาว ฟาริสที่เขาเคยควงก็มาถ่ายแบบที่นี่ เพราะฟาริสก็มาพักที่โรงแรมของเขา และเจอกันโดยบังเอิญที่ห้องอาหารของโรงแรม และฟาริสก็ได้เอ่ยปากบอกจะมาหาเขา เพราะเหงา ด้วยเหตุผลข้อเก่าของเธอเหมือนที่เธอเคยพูดบ่อยๆ ก่อนจะจบกันที่เตียงเมื่อคืนนี้..

"คุณมัลลิกา วันนี้ผมมีประชุม หรือนัด อะไรอีกมั้ย? ลีโอนาร์ดถามเลขาส่วนตัวหน้าห้องก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป

"ไม่มีค่ะ ท่านประธาน" มัลลิกา เลขาสาวสวย ตอบลีโอนาร์ดออกไปในทันที"

ลีโอนาร์ดหันมาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไปทันที เขาค่อยๆเปิดดูแฟ้มเอกสารต่างๆ ที่กองอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาไปเรื่อยๆ พร้อมกับที่มัลลิกา ก็เดินเอากาแฟมาเสริฟให้ลีโอนาร์ดเหมือนเคย แต่ลีโอนาร์ด ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรยังคงก้มดูแฟ้มเอกสารต่อไปเรื่อยๆ และมัลลิกาก็เดินออกมาที่โต๊ะทำงานของตัวเองทันที และนั่งทำงานของตนเองไปเรื่อยๆเช่นกัน..

เวลา 11.30 ลีโอนาร์ดเดินออกมาจากห้องทำงานของเขา "คุณมัลลิกา ผมคงไม่เข้ามาอีกแล้วนะ" ลีโอนาร์ด บอกเลขาสาว

"ค่ะ ท่านประธาน" มัลลิกาตอบรับทันที

"ฟราน นายจัดการเรื่องเช็คของฟาริสเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย?"

"ครับ บอส ฟรานซิส ตอบดรับ ฟรานซิสซึ่งนั่งอยู่โชฟาหน้าห้องทำงานของเขาและเป็นมือขวาของลีโอนาร์ดที่เขาไว้วางใจเป็นที่สุด พร้อมมือซ้ายอย่าง แม็กท์ ที่เป็นคนคอยขับรถให้เขาทุกครั้ง

"เดี๋ยวเย็นนี้เราไปท่องราตรี ที่นี่กันนะฟราน เตรียมตัวให้พร้อม ฉันไม่ได้เที่ยวที่นี่มาหลายเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีอะไรน่าสนใจมั๊ย

ลีโอนาร์ดเอ่ยชวนฟรานซิสอย่างรวดเร็ว

"ครับบอส"

ฟรานซิส ตอบรับก่อนจะยิ้มเย็นที่มุมปากเล็กน้อย เพราะรู้ว่าเจ้านายหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่..แล้วคนทั้งสองก็ก้าวเข้าลิฟท์และลงไปยังด้านล่างหน้าโรงแรมที่มีแม็ซ์ขับรถมารอรับก่อนหน้าแล้ว ฟรานซิสเดินมาเปิดประตูรถให้ลีโอนาร์ด แล้วเขาเองก็ก้าวไปนั่งด้านหน้าด้านข้างคนขับ และแล้วแม็กซ์ก็ขับออกไปทันที

"เราไปเติมพลังกันดีกว่าว่ะ ฟราน แม็กซ์"

ในเวลาที่ลีโอนาร์ด ฟรานซิส แม็กซ์ อยู่พร้อมกัน ทั้งสามคนก็จะคุยกันแบบง่ายๆ เพราะเขาทั้สามเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนไฮสคูล ลีโอนาร์ดกล่าวขณะที่นั่งรถออกไป..

ก็อก ก็อกๆๆ

"แมรี่..แมรี่..แมรี่ลูก เปิดประตูให้แม่หน่อยลูก..

"ค่ะ แม่ "

แมรี่ที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ จึงรีบหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับร่างกายของตนเองอย่างรวดเร็ว แล้วจึงเดินมาเปิดประตูให้วดีอย่างรวดเร็ว

"แม่มีอะไรกับแมรี่เหรอคะ?" แมรี่รีบถามทันที เพราะตัวเองยังอาบน้ำยังไม่เสร็จ ฟองแชมพูยังคงติดตามเส้นผมดำขลีบนั้น เพราะกำลังสระผมอยู่พอดี แต่เมื่อได้ยินผู้เป็นแม่เรียกหา เธอจึงรีบออกมาทันที

"ตายแล้ว!...แมรี่ ทำไม? ทำแบบนี้ล่ะลูก ดูสิ! แชมพูยังติดเส้นผมเป็นฟองอยู่เลย ทำแบบนี้! มันไม่ดีและไม่เหมาะกับหน้าตาของลูกเลยนะ!..

"คะแม่" แมรี่ตอบกลับเสียงเรียบเย็นชา ทั้งๆที่วดียังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ

"พอดีแมรี่ได้ยินเสียงแม่เคาะประตูเสียงดัง แมรี่จึงคิดว่าแม่น่าจะมีเรื่องด่วนมาก แมรี่จึงรีบออกมาค่ะ อาบนำ้ให้เสร็จก่อนเหรอคะ แมรี่ขอโทษค่ะที่ทำเรื่องที่ไม่สมควรแบนี้.."

"เอ๊ะ! ลูกคนนี้นี่! ทำไมชอบเถียงแม่แบบนี้ " วดีเอ็ดแมรี่ทันที"