บทที่ 9 ไม่มีคำว่าพอ
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊ะ!ๆ ฉะ...ฉัน ไม่ไหวแล้ว” เสียงแผ่วปลายดังขึ้นอย่างทานทนต่อความรุนแรงที่ถูกสาดใส่แทบไม่ไหว แต่ไม่ว่าจะเอื้อนเอ่ยกี่ครั้ง ทุกอย่างกลับไม่เป็นผลเลยสักนิด
“ซี๊ด! แต่ยาฉันยังไม่หมดฤทธิ์ อ่า!” เสียงครางหอบเหนื่อยตอบกลับอย่างไม่รู้สึกผิดหรือสงสารร่างบางที่เขากระแทกกระทั้นเข้าไปร่วมสามชั่วโมง
“ปละ...ปล่อยฉันเถอะ ฮือ! ฉะ...ฉันไม่ไหวจริงๆ” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเหมือนคนใกล้ตายเต็มทนดังขึ้นอีกครั้ง ความรุนแรงที่ยังคงสาดใส่อย่างต่อเนื่องทำให้เธอแทบขาดใจตายให้ได้
“หึ! ลองอ้อนวอนฉันสิสาวน้อย” น้ำเสียงเย้ยหยันดังขึ้นอีกครั้ง
“ขะ...ขอร้อง” มือเรียวสั่นเทายกขึ้นไหว้อย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป
ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะให้เธอขอร้องอ้อนวอนยังไงเธอก็จะทำอย่างไม่อาย ขอเพียงให้เขาปล่อยเธอไปก่อนที่เธอจะต้องตายจริงๆ ก็พอ
“ชู่ว! เธอน่าสงสารจริงๆ ด้วย” น้ำเสียงราวคนโรคจิตดังขึ้น
แต่...
“เธอรู้ไหมว่าไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉัน แต่เธอเป็นคนแรกเลยนะที่ได้ทำมัน...”
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะปล่อยคนที่ตบหน้าฉันไปง่ายๆ ได้เหรอ” นั่นหมายความว่าเขาไม่มีทางปล่อยเธอง่ายๆ ไม่ว่าจะเพราะฤทธิ์ยาที่เขากลืนกินลงไป หรือแม้แต่ความไม่พอใจที่ถูกร่างบางตบหน้านั่นเอง
“นะ...นายตบฉันคืนก็ได้” เธอรู้ว่าถ้าเขาตบเธอคืนมันคงจะเทียบกับความรุนแรงของกันไม่ได้ แต่ก็ยังดีกว่าต้องมานอนรองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาแบบนี้
“จุ๊ๆๆ ฉันไม่เคยทำร้ายผู้หญิงรู้ไหม” ถึงเขาจะเลวแต่ถ้าไม่จำเป็นเขาก็ไม่ตบตีผู้หญิง แต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับความจำเป็นของเขา
“ฮือออ!!!” น้ำตาที่ไหลออกมาประจานความทรมานพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ดังขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าเธอเจ็บปวดและไร้หนทางแล้วจริงๆ เพราะสิ่งที่เขาพูดแต่ละอย่างก็เป็นคำตอบได้ดีว่าเขาไม่ปล่อยเธอไป
“ไม่ร้องนะ ฉันกำลังทำให้เธอมีความสุขอยู่ต่างหาก” มือหนายกขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากหน้าหวานอย่างอ่อนโยนแล้วเอ่ยขึ้น
แต่มันกลับแตกต่างจากการกระทำกลางกายที่สวนทางกับคำพูดและแววตาของเขาตอนนี้
ปึก! ปึก! ปึก!
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊ะ! โอ้ย! ฮืออ!!!” เสียงครวญครางที่ไม่ได้มาจากความเสียวยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“เกือบแล้วสาวน้อย อีกนิด ซี๊ด!” เสียงกระเส่าแหบพร่าดังขึ้นบอกเธอด้วยความเสียดเสียวที่ทำเอาเขาพึงพอใจไม่น้อย
ปึก! ปึก! ปึก!
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊ะ! อ่า!!!” ไม่นานน้ำกามสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้าสู่ร่องรักคับแคบอีกครั้ง ก่อนเขาจะถอนท่อนเอ็นใหญ่ออก
“ฮึก!” ร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บ แต่ก็ดีใจที่ในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ก็หลุดจากร่องรักของเธอสักที
เพียงแต่เธอกลับคิดผิดว่าคนเลวร้ายอย่างเขาจะหยุดเพียงเท่านี้ เพราะตอนนี้ร่างสูงกลับเคลื่อนตัวลงไปกลางกายของเธอก่อนจะใช้มือสองข้างจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกันกว้าง
“คุ...คุณทำอะไร” เสียงแผ่วเบาแต่กลับแฝงไปด้วยความกังวลเอ่ยถามขึ้น ร่างกายที่พยายามขยับหนีแต่แค่ขยับก็ยังทำไม่ได้
“ฉันจะช่วยรักษาร่องของเธอให้ไง” น้ำเสียงราวคนโรคจิตของคามินเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มร้าย ก่อนจะก้มมองร่องรักสีสดที่ตอนนี้กลับเป็นสีแดงช้ำและบวมเบ่ง พร้อมกับน้ำกามของเขาและเธอที่เปื้อนอยู่เต็มไปหมด พร้อมกับเลือดที่ไหลติดออกมาด้วย
จ๊วบบบ!!!
“โอ้ย!” เสียงร้องดังลั่นทันทีเมื่อปากหยักได้รูปครอบครองกลีบบวมเป่งของเธอ
ถ้าเป็นอารมณ์ปกติของคนทั่วไปอาจสร้างความเสียวซ่านให้ร่างกายได้ แต่ในสถานการณ์ที่เธอกำลังเจ็บแบบนี้ มันยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดอย่างสาหัสมากกว่าเดิม
จ๊วบบบ!!!
“กรี๊ด!” เสียงกรีดร้องทรมานดังขึ้นเมื่อเขาไม่ได้ทำเพียงดูดดึง แต่เขากลับขบเม้มกลีบบวมช้ำของเธอซ้ำๆ อย่างแรง อีกทั้งตอหนวดที่ทิ่มแทงบริเวณผิวที่อ่อนไหวของเธอ มันยิ่งทำให้เธอเจ็บจนแทบพูดไม่ออก
จ๊วบ! จ๊วบ!
“ฮือออ!!!” ร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรง แต่กลับดิ้นเร่าๆ อย่างทรมานเพื่อหาหนทางหนีออกจากความเลวร้ายและป่าเถื่อนนี้
แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ทำได้เพียงนอนดิ้นอยู่ที่เดิม ปล่อยให้เขามอบความป่าเถื่อนให้กับร่องบอบบางของเธออย่างต่อเนื่อง
“หายเจ็บบ้างไหม” คามินผละขึ้นมาถามด้วยรอยยิ้มโรคจิตอย่างชอบใจ เมื่อเห็นอาการของหญิงสาวที่เหมือนทนไม่ไหวเต็มทน
“พะ...พอแล้ว ฮืออ! ฉะ...ฉันขอโทษ” ถ้าเธอรู้ว่าการตบหน้าเขาแล้วมันทำให้เธอถูกกระทำแบบนี้ เธอจะพยายามกักเก็บอารมณ์ตัวเองไว้ให้มากกว่านี้และไม่ทำมัน
ผู้ชายเลวและไร้หัวใจอย่างเขาที่ทำคนอื่นได้โดยไม่กลัวผิดถูก แต่พอมีใครมาทำเขา เขากลับเอาคืนอย่างสาหัสเจียนตาย
“งั้นลุกมาทำให้ฉัน ถ้าฉันพอใจฉันจะหยุดทำเธอ” คามินพูดจบก็นอนราบลงกับที่นอน
“ทะ...ทำอะไร” ขนมพายเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขากำลังพูดอยู่
“อมมันไงสาวน้อย ถ้าเธอทำให้ฉันมีความสุขด้วยปากเธอได้ ร่องของเธอจะได้พักแล้วนะ”
แม้ว่าเธอจะไม่อยากทำ แม้ว่าเธอจะรังเกียจเขา และแม้ว่าเธอจะทำไม่เป็น แต่เธอก็พยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นเพื่อไปปรนเปรอเขาด้วยปากของเธอ อย่างน้อยก็ขอเพียงแค่เขาไม่มาทำรุนแรงกับส่วนกลางของเธออีกก็พอแล้ว เพราะตอนนี้เธอไม่ไหวแล้วจริงๆ
หมับ!
มือเรียวสั่นเทาเอื้อมไปจับท่อนเอ็นใหญ่ที่ยังคงแข็งตั้งขึ้น และขยับหน้าเข้าไปเรื่อยๆ ก่อนจะครอบครองมันลงไปอย่างไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่
“อ่า!” เพียงแต่คนที่กำลังมีฤทธิ์ยาควบคุมอยู่กลับพอใจกับปากนิ่มๆ ของเธอเป็นอย่างมาก
ขนมพายทำเพียงอมท่อนเอ็นใหญ่คับปาก พร้อมกับมือเล็กที่พยายามชักรูดมันขึ้นลงอย่างเวลาที่เห็นเขาทำ
“ซี๊ด ทำเหมือนกำลังกินไอติมเลยสาวน้อย ทั้งลิ้นทั้งริมฝีปากช่วยกันให้ดี” เขาเอ่ยบอกให้เธอเข้าใจและเห็นภาพมากขึ้น
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!
และขนมพายก็พยายามใช้ทั้งริมฝีปากครอบครองไว้แน่น อีกทั้งใช้ลิ้นตวัดเลียเหมือนกับว่าเธอกำลังเลียไอติมที่ใกล้ละลายอย่างที่เขาบอก
“ซี๊ด! แบบนั้น โอ้ว!” คามินเกิดความพอใจอย่างมากกับครั้งแรกของขนมพาย
กรืดด!
“ซี๊ดด! อู้ว!” ครามินครางขึ้นด้วยความเสียวเมื่อถูกฟันคมของเธอครูดกับท่อนเอ็น
ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะไม่ชอบเพราะรู้สึกเจ็บ แต่สำหรับคามินมันไม่ใช่ เพราะยิ่งเขาเจ็บ เขายิ่งมีอารมณ์มากขึ้น
พรึ่บ!
คามินขยับตัวยกขนมพายขึ้นมาคร่อมทับเขาในท่าหกเก้า ทำให้ปากของเธออยู่ตรงท่อนเอ็นของเขา พร้อมกับเขาที่ขยับหน้าเข้าหาร่องรักของเธอให้พอดีกับปากของเขาอีกทีนั่นเอง
“คุณ ทะ...ทำ อ๊า!” ยังไม่ทันที่ขนมพายจะถามจบ คามินก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาขยับหน้าขึ้นไปครอบครองร่องรักของเธอทันที
“ทำของฉันต่อ แล้วฉันจะทำมันเบาๆ” คามินไม่ลืมสั่งร่างบางที่พยายามขยับสะโพกหนีเขา แต่ก็ถูกเขาล็อคไว้แน่นแล้วนั่นเอง
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!
จ๊วบ! จ๊วบ!
สองร่างที่กำลังระบายลงกับส่วนกลางของกันและกัน เพียงแต่หนึ่งร่างสูงมีเพียงความเสียวซ่าน กับอีกร่างบางที่มีเพียงความเจ็บปวดและขมขื่นใจ อยากจะถอยก็ถอยไม่ได้ อยากจะพุ่งชนก็สาหัสเกินกว่าจะทำได้
“ซี๊ด! ใกล้แล้วสาวน้อย” เมื่อความกระสันพุ่งถึงขีดสุด เขาก็ยิ่งระบายลงกับร่องรักบวมช้ำของเธออย่างต่อเนื่อง ลืมคำพูดของตัวเองก่อนหน้าที่บอกว่าถ้าเธอทำให้เขาพอใจแล้วจะไม่ทำให้เธอเจ็บ
แต่ไม่เลย ยิ่งเขาพอใจจากการกระทำของเธอเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งระบายความกระสันของตัวเองลงร่องรักของเธอจนมันเจ็บปวดไม่ต่างจากเดิมเลยสักนิด เจ็บจนเธออยากจะหยุดทำให้เขา แต่ก็รู้ว่าสุดท้ายแล้วเธอก็เพียงลูกไก่ในกำมือของเขาเท่านั้น
“อื้อ!” สะโพกกลมพยายามบิดหนีเมื่อเริ่มทนไม่ไหว แต่ก็ขยับหนีลิ้นร้อนของเขาไม่ได้ จนทำให้เธอต้องพยายามเร่งส่งเขาให้ถึงฝั่ง
“อ๊ะ! โอ้ว!” ไม่นานน้ำกามขาวขุ่นก็พุ่งเข้าปากเล็กของขนมพาย จนทำให้เธอสำลักน้ำหูน้ำตาไหลออกมาเพราะเอาออกไม่ทัน
“พะ...พอใจแล้วใช่ไหม” เสียงกระท่อนกระแท่นเอ่ยถามออกมาหลังจากเขาได้ปลดปล่อยอย่างสมใจแล้ว
“หึ! ไม่มีคำว่าพอสำหรับฉัน”
