บทที่ 10 ห้ามยุ่ง

“หาาา! นี่แกเป็นฝ่ายเดินตามหมอนั่นไปเองงั้นเหรอ?!” เสียงตกใจของฉันก้องไปทั่วห้อง โชคดีที่พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน ส่วนสายซึงก็ยังไม่กลับ ไม่อย่างนั้นทุกคนได้วิ่งแห่กันมาที่ห้องฉันแน่

“กะ ก็ประมาณนั้นแหละเจ้” สายซอตอบรับเสียงอ่อย เธอฟุบหน้าลงกับหมอน ท่าทางแฮงค์ไม่หาย แต่ฉันนี่ โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้ว!

“ส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ