บทที่ 18 ควบคุม

เสือพยัคฆ์ถอยตัวออกไปนั่งลงบนโซฟาด้านข้างฉันที่ยังอยู่ ฉันไม่ได้มองว่าเขากำลังทำสีหน้าแบบไหน เพราะสายตาเอาแต่จับจ้องเพดานห้องไม่กะพริบ พูดตรง ๆ คือกำลังสับสนกับอารมณ์ของผู้ชายคนนี้ ตอนแรกเขาดุดันเสียจนฉันต้านไม่อยู่ บทจะแผ่วก็แผ่วซะจนฉันตามไม่ทัน

“บอกไว้ก่อนว่าฉันยังอยากเอาเธออยู่นะ แต่วันนี้จะป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ