บทที่ 38 หมาหวงก้าง

มื้ออาหารกลางวันผ่านไปด้วยความอึมครึม อาหารอร่อยแต่บรรยากาศกร่อยสิ้นดี ออร่ามืดดำจากเสือพยัคฆ์และอัคคีอาจทำให้หลายคนในที่นี้รู้สึกอาหารไม่ย่อยแน่ ๆ น่าหนักใจจริง ๆ

“ถ้าอิ่มกันแล้วพวกเช่กลับไปก่อนเลยก็ได้นะ เดี๋ยวพวกเราต้องทำโปรเจกต์กันต่อ” เพียวที่นั่งทานอยู่ตรงโซฟาพูดขึ้นมา พวกเราต้องแบ่งเป็นสองวงเ...