บทที่ 48 เป็นของฉันคนเดียว

“เพราะฉันรักเธอจึงใจดีกับเธอมากเกินไป จนเธอลืมคิดไปว่าฉันไม่ใช่หมาที่จะกระดิกหางตามเธอไปทุกที่ แต่ว่าฉันคือ…”

“…”

“เสือพยัคฆ์!”

ใบหน้าหล่อร้ายแสนเย็นชาก้มลงมาใกล้ แววตาดุร้ายดั่งสัตว์ป่ากำลังจ้องเหยื่อสั่นประสาทฉันรุนแรง นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขางั้นสินะ คนเถื่อนสารเลวเมื่อสองปีก่อน คนที่ข่มเหงฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ