บทที่ 71 เปิดใจ

“อ้าวเงียบ ที่ไม่ตอบนี่คือไม่จริงจัง?”

“ไม่… ไม่ควรเสือก”

โอ้โห… ผมนี่ขึ้นเลย

“เออ พูดงี้นะ ถึงเวลาอย่ามาขอให้กูช่วยแล้วกัน”

ผมเขม่นตามองไอ้เฮียอย่างหมั่นไส้นิด ๆ เกลียดความเย็นชาหน้าตายของมันมาก ตั้งแต่เกิดจนโตมาขนาดนี้ ผมเคยเห็นมันยิ้มจริง ๆ สักกี่ครั้งเองวะ บางทีก็สงสัยว่าอะไรทำให้มันกลายเป็นคนนิ...