บทที่ 73 ร้อนใจ

“ขิมอยู่ไหน?”

ปริมกับเพียวหันมองผมด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองหน้ากัน ท่าทางของพวกเธอดูอึกอักลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

“สะ เสือ… รู้ได้ยังไงว่าพวกเราอยู่ที่นี่อ่ะ” เพียวหันมาถาม

“หูตาฉันเยอะจะตาย อยากจะหาเพื่อนพวกเธอมันไม่เกินกำลังฉันหรอก” ผมไม่ได้โอ้อวดนะ มันคือความจริง ไอ้เร็นมันเก่งเรื่องพวกนี้มาก มัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ