บทที่ 3 ทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ค่า

-โมเดล สตาร์-

ฉันเดินทางมาถึงบริษัทถ่าบแบบแต่เช้าตรู่ที่จริงฉันอดได้งานไปแล้วเพราะงานที่ฉันไปสมัครไว้ฉันตกรอบตั้งแต่คัดรอบแรกเหตุเพราะหน้าตาฉันมันยังเด็กเกินไปที่จะถ่ายคุ่กับสินค้าที่ผู้ใหญ่ใช้ฉันเดินคอตกกลับบ้านอย่างหมดหวัง

แต่ผ่านไปไม่นานบริษัทนี้ก็ติดต่อฉันกลับมาอีกครั้งและบอกให้ฉันมาขึ้นปกนิตยสารโอดอลสตาร์ให้คือเขาบอกว่านางแบบที่จะถ่ายเกิดอุบัติเหตุต้องรักษานานเกือบเดือนเขาเลยให้โอกาสฉันได้ลองถ่ายดูและเขาก็บอกอีกว่าเห็นฉันในนิตยสารอื่นๆที่เคยถ่ายมาเห็นลุคมันเหมาะดีเลยติดต่อฉัน

ซึ่งฉันว่า....ฉันชอบนะเราได้เปลี่ยนแปลงตัวเองในหลายๆลุคมันก็สนุกดีแต่บางทีฉันก็ลำบากใจอย่างเช่นตอนนี้

"หนูว่าชุดมันโป๊ไปนะพี่แก้ม"ฉันหันไปถามพี่แก้มเขาเป็นคนจัดเสื้อผ้าที่จะใส่ถ่าบแบบทั้งหมดพอฉันเดินเข้ามาปุ๊บก็โดนพวกๆพี่ลากให้ฉันไปเปลี่ยนสีผมจากสีดำสลวยกลายเป็นสีน้ำตาลแถมยังให้ใส่คอนแทคเลนส์สีฟ้าอีกน่ากลัวชะมัด!ไหนจะชุดสุดเว้าหน้าเว้าหลังกับกระโปรงทรงเอสั้นจู๋ มันไม่ใช่แนวฉันเลย

"ไม่หรอกคะคุณน้อง...รีบไปเถอะคนเขารอกันแย่แล้ว"ฉันโดนพี่แก้มดึงตัวออกจากห้องแต่งตัวและพากันนั่งรถตู้ไปยังสถานที่ถ่ายแบบซึ่งสตูถ่ายแบบมันอยู่ตรงข้ามกับมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่ฉันต้องคอยเอามือปิดหน้าเพื่อที่จะไม่ให้คนที่มหาลัยเห็น

ฉันเคยถ่ายแบบมาแล้ว2ครั้งแต่มันเป็นงานเล็กๆซึ่งพอนิตยสารออกเพื่อนๆรวมถึงคนในมหาลัยก็เข้ามาทักฉันว่าใช่คนเดียวกับที่อยู่ในรูปไหม ฉันก็ได้แต่ปฏิเสธเพราะฉันอายแถมตอนถ่ายฉันยังใช้นามแฝงคือมิลค์และพยายามบอกเพื่อนๆว่า 'หน้าอย่างฉันเนี้ยนะจะไปสวยสู้มิลค์ได้'และในที่สุดเพื่อนๆรวมถึงคนในมหาลัยก็เลิกถามฉันไปเลยซึ่งมันดีมากสำหรับฉัน

"เข้าข้างในกันคะ"พี่แก้มเรียกฉันเข้าไปพวกเราถ่าบแบบกันแค่เซ็ตเดียวซึ่งใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชัวโมงก็ถ่ายเสร็จฉันและพี่แก้มกับทีมงานพากันมากินข้าวที่ร้านข้างๆสตูฉันก็ได้แต่ภาวนาขออย่าให้มีใครที่ฉันรู้จักผ่านมาแถวนี้เลย

"ไอ้เคย์...มึงกินไร"

"กินเหมือนมึง"

"ได้ๆ..ไปนั่งรอเดี๋ยวกูไปสั่งให้"

"อืมๆ"

ฉันที่นั่งกินข้าวอยู่ต้องสะดุ้งโหย่งเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูฉันค่อยเงยหน้าขึ้นมาและใช่!...พี่เคย์นั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าฉันเลยจ้าทำไมต้องมากินร้านนี้ด้วยT^T

"อะ...เอ่อ...มินอิ่มแล้วคะขอตัวไปรอที่สตูนะคะ"ว่าจบฉันก็ลุกทันทีกะจะวิ่งออกจากร้านให้เร็วที่สุดแต่มันกลับใช้ไม่ได้ผลเมื่อพี่เคย์ดันทำมือถือตกตอนฉันกำลังวิ่งพอดีทำให้ฉันต้องเบรกกระทันหันและเป็นจังหวะเดียวกันที่พี่เคย์เงยหน้าจากการเก็บโทรศัพท์แล้วหันมามองฉันด้วยสายตาเบิกกว้าง

"เธอ"

"พะ...พี่เคย์"พี่เคย์ลุกขึ้นฉันที่อายมากไม่อยากจะเจอพี่เขาในสภาพนี้ก็ทำท่าจะวิ่งอีกรอบแต่ก็โดนพี่เคย์จับข้อมือไว้ได้ทันและฉันก็โดนจับได้แล้ว

"จะรีบไปไหน"

"อะ...เอ่อ...ปะ...ไปทำงานคะ"ฉันที่ไม่รู้จะตอบว่าไรดีก็พูดติดๆขัดๆจนพี่เคย์มองฉันอย่างจับผิดคือถ้าให้บอกว่ามาถ่ายแบบเซ็กซี่ก็ดูจะเขินๆหน่อยแถมบอกไปอาจจะได้เสียงหัวเราะเยาะจากเขามาแทนก็เป็นได้

"งานอะไรของเธอ...ทำไมต้องแต่งตัวโชว์เนื้อหนังแบบนี้ด้วย"พี่เคย์มองฉันแต่งตัวหัวจรดเท้าแทบจะจำฉันในรูปแบบเก่าไม่ได้ก็แหม่ทั้งสีผมทั้งสีตามันใช่ฉันที่ไหนกันซะหละขนาดฉันยังไม่เชื่อเลยว่าตัวเองแต่งตัวออกมาแล้วมันจะดูเซ็กซี่ขยี้ใจชายขนาดนี้ เอ๋...เซ็กซี่ขยี้ใจชายงั้นหรองั้นต้องลองกับคนช้างหน้าหน่อยซะแล้ว

"สวยใช่ไหมละมองตาค้างเชียว....คิดอย่างได้มินเป็นแฟนแล้วใช่ไหมสุดหล่อ"ฉันส่งสายตายั่วยวนไปให้พี่เคย์จนเขาทำหน้าเคลิ้มมือไม้ของพี่เคย์เริ่มลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของฉันอย่างจาบจ้วง..อั้ยย่ะได้ผลวะ

"อื้ม...หุ่นดีจัง"ฉันทำตาโตตกใจกับคำพูดของพี่เคย์แต่พอสายตาฉันหันไปเห็นพวกพี่ๆทีมงานที่นั่งกินข้าวอยู่กำลังมองมาทางฉันและพี่เคย์ฉันจึงลากพี่เคย์ให้ออกมานอกร้านทันที

"กำลังเพลินเลย"พี่เคย์บอกอย่างหงุดหงิด

"นี่พี่ไม่เห็นรึไง...คนอยู่กันเต็มร้านเขาได้หาว่าพี่เป็นโรคจิตล่ะสิ"

"แล้วตกลงเรื่องที่คนในมหาลัยเขาลือกันว่าเธอหน้าเหมือนมิลค์ที่เป็นนางแบบตกลงแล้วมิลค์ก็คือเธองั้นสิ"ความแตกจนได้

"พี่อย่าไปบอกใครนะ นะๆ มินขอร้อง"ฉันอ้อนพี่เคย์ทันทีถ้าเรื่องที่ฉันคือมิลค์หลุดออกไปฉันอาจจะโดนกระแสโจมตีก็เป็นได้ว่าที่แพทย์หญิงทำตัวไม่เหมาะสมถ่ายแบบสุดสยิวซึ่งถ้ามันเกิดตอนที่ฉันยังไม่ถ่ายงานนี้จะไม่ว่าอะไรเลยเพราะ2งานแรกคือถ่ายแบบธรรมดาแต่งานนี้มันช่างสุดสยิวซะจริงๆและมันก็จะวางแผนขายในอีกไม่กี่สัปดาห์นี้แล้วด้วย

"ชอบนักหรอ..โชว์เนื้อโชว์หนังทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ค่าอะ"ฉันสะอึกทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของพี่เคย์แถมสายตาที่ตอนแรกมันดูหลงใหลแต่ตอนนี้สายตาคู่นั้นมันกลับมองฉันอย่างสมเพชและเหยีดหยามซึ่งคนอย่างฉันรับไม่ได้จริงๆ

เพี้ยะ!

"พี่ไม่มีสิทธิมาว่ามิน!"ฉันตบหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างสุดแรง...ใช่ฉันตบหน้าพี่เคย์ถ้าคนที่ด่าฉันไม่ใช่เขาฉันจะไม่โกรธเลย

"นี่เธอ!...กล้ามากนะมาตบฉันอะ...อ่อฉันก็ลืมไปการกระทำต่ำๆแบบนี้มันก็เหมาะสมกับคนต่ำๆอย่างเธอดี!"

"พี่เคย์!...มินไม่คิดเลยว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้..ฮึก...พี่เคย์ที่มินรู้จักเขาไม่ได้หยาบคายแบบนี้..ฮึกๆ...ไม่เลย...ฮึก..ไม่เลยสักนิด"ฉันร้องไห้ออกมารับไม่ได้จริงๆนี่หรอผู้ชายที่ฉันรักผู้ชายที่ดูเย็นชาแต่มีความอ่อนโยนไม่ใช่เลยนี่มันไม่ใช่เลย

"มะ...มิน"ฉันที่กำลังจะวิ่งออกจากตรงนี้กลับโดนพี่เคย์กระชากเข้าหาอ้อมกอดทันทีฉันควรจะดีใจไหมที่ได้รับอ้อมกอดนี้ฉันควรจะดีใจไหมที่พี่เคย์เรียกชื่อฉันเป็นครั้งแรก...ฉันควรจะดีใจไหม

"ฮึกๆ...พะ...พี่ใจร้าย...ฮื่อๆๆ...ใจร้ายมากๆ"ฉันทุบไปที่อกแกร่งหลายครั้งระบายมันกับอกเขานี่แหละ

"ขอโทษ"

"ฮื่อๆๆๆ"

"ชอโทษๆ...ฉันผิดเองที่อารมร์ร้อนไปหน่อยเลิกร้องเหอะหน้าเลอะหมดแล้ว"ฉันยอมผละออกจากอกพี่เคย์ก่อนจะจ้องมองคนตัวสูงที่ทำหน้ากลั้นขำ..ทำไมอะหน้าฉันมันดูไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ

"ไม่ต้องมาขำเลย..."ฉันทำหน้างอใส่พี่เคย์และพี่เคย์ก็ล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าสีดำมาให้ฉัน

"เช็ดซะ"

"เซ็ดให้หน่อยดิ"

"มือเปนงอย?"ฉันเริ่มแบะปากเตรียมตัวจะร้องไห้อีกครั้งเมื่อพี่เคย์ว่าฉันก็แค่อยากโดนเอาใจทำไมพี่เขาถึงได้โง่ขนาดนี้

"นี่ๆ..อย่าร้องนะเออๆฉันเช็ดให้ก็ได้"ฉันยิ้มกว้างออกมาทันทีตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าพี่เคย์เขาแพ้น้ำตาฉันเหอะคราวนี้แหละจะเล่นให้หลงเลย

"มองอะไร"ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงดุๆจากเขาก็แค่อยากสำรวจใบหน้าพ่อของลูกในอนาคตแค่นั้นเองทำเป็นหวงไปได้

"มองพ่อของลูกในอนาคต"ได้ทีก็ขอหยอดหน่อย...ฉันจะทำให้หน้าบึ้งๆของเขาเป็นหน้าแดงๆให้ได้แต่หน้าแดงกับฉันได้แค่คนเดียวนะขอบอก!

"เพ้อเจ้อ...ใครเขาจะอยากแต่งงานกับยัยเพี้ยนอย่างเธอไม่ทราบ"

"พะ...พี่เคย์!...ว่ามินอีกแล้วนะคอยดูเหอะเดี๋ยวจะได้คนเพี้ยนๆอย่างมินไปเป็นแม่ของลูกพี่..ชิล์!"ฉันหย่นจมูกใส่คนตัวสูงก่อนจะบิดตัวและเดินเข้าสตูไปที่เดินออกมาไม่ได้โกรธเพราะพี่เคย์ด่าว่าฉันเพี้ยนหลอกนะแต่มันเขินที่ฉันไปพูดว่าจะเป็นแม่ของลูกเขาน่ะสิ

"ยัยมินเอ้ยยย..."

อีกฝากหนึ่งของประเทศที่ห้องประชุมของตึกJJPการประชุมเป็นไปอย่างเคร่งเครียดเพราะตอนนี้บริษัทกำลังเจอปัญหาหนักเมื่อ 'มายควีน' ชื่อแฟนคลับของนักร้องหนุ่มอย่างทะเลหรือนัมจูฮยอกนักร้องซุปเปอร์สตาร์ดังของแดนกิมจิเมื่อมายควีนคนหนึ่งได้เผลอเหยีบเท้านักร้องหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจทำให้รองเท้าสีัขาวต้องเปื้อนจนเจ้าตัวออกอาการโมโหและด่ามายควีนคนนั้นเสียงดังลั่นจนมายควีนคนอื่นๆถึงกับอึ้งและมายควีนคนนั้นก็เป็นลมล้มพับไป

"ผมไม่ผิด"ทะเลเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดในเมื่อเธอเป็นคนทำผิดเขามีสิทธที่จะด่าเธอให้มันสมกับที่เขาต้องทิ้งรองเท้าสุดรักสุดหวงของเขา

"ยังจะมาปากดีอีกนะ..แกรู้ไหมว่ามายควีนคนนั้นเขาเป็นยังไงบ้าง"ประมุขของบริษัทเอ่ยขึ้นเสียงดังเช่นกันทำให้คนที่อยู่ในห้องประชุมถึงกับเงียบกริบ

"ช่างเธอสิ!"ทะเลบอกอย่างไม่สนใจมันก็แค่เป็นลมคงไม่ได้หนักถึงขนาดช็อคตายหรอกนะ

"เธอเสียชีวิตแล้ว...แกได้ยินไหมว่าเขาหัวใจวายตายแล้ว!!"คำพูดของประมุขทำให้ทะเลเบิกตากว้างทำไมเหตุการณ์มันถึงร้ายแรงเช่นนี้เขาก็แค่ต่อว่าเธอเองไม่คิดเลยว่าคำตาของเขาสามารถที่จะฆ่ามายควีนคนๆนึงได้

"เอาล่ะ...ตอนนี้ทางเราได้ปิดเรื่องนี้อยู่แกควรแถลงข่าวขอโทษมายควีนของแกซะ...ปิดประชุม!"และทุกคนก็ถยอยออกไปเหลือไว้แต่เขาที่นั่งสำนึกความผิดที่ตัวเองได้กระทำลงไปหลังจากวันนั้นวันที่ทะเลได้แถลงข่าวขอโทษเขาโดนกระแสแอนตี้มากขึ้นแถมยังโดนแบนงานทุกอย่างซึ่งทางบริษัทก็ออกมาประกาศอย่างชัดเจนแล้วว่าจะพักงานทะเลอย่างไม่มีกำหนดและตอนนี้สภาพจิตใจของทะเลก็เริ่มแย่ลงจนกลายเป็นคนซึมเศร้า

และแล้ววันที่นิตยสารที่ฉันไปถ่ายก็ออกวางแผนพี่แก้มโทรมาบอกฉันว่านิตยสารขายดีมากจนติดอันดับ1ของทุกร้านที่นำไปจำหน่ายฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก...มันเกินคาดมากตอนนี้ฉันดังมากในวงการนางแบบแต่ก็ในนามแฝงคือชื่อมิลค์

"ดังใหญ่แล้วดิ"