บทที่ 4 รีบไปหาผัว เก็ทป่ะ?

"ดังใหญ่แล้วดิ"ฉันหันไปตามเสียงที่ดังจากข้างหลังก็ต้องตกใจเมื่อเห็นพี่เคย์ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ไปอารมณ์เสียจากไหนมาเนี้ย

"ป่าวดังซะหน่อย"

"อ่อหรอ...ได้ข่าวหนังสือหมดแผงทุกที่เลยนิ"พี่เคย์เขารับข่าวสารพวกนี้ด้วยหรอเนี้ยเหลือเชื่อเลย

"เดี๋ยวนี้ติดตามโชเชี่ยลแล้วหรอ"ฉันถามไปอย่างกวนๆก็วันๆเห็นแต่อ่านหนังสือขนาดฉันเรียนแพทย์ยังอ่านหนังสือได้ไม่เท่าพี่เคย์เลยพี่เคย์ไม่ตอบคำถามฉันและเดินผ่านหน้าฉันไปเลยสงสัยคงอารมณ์เสียอยู่แน่ๆงั้นฉันก็จะไม่วุ่นวายแล้วกันเอามาเวลานี้ไปฝึกทำขนมอร่อยๆให้พี่เคย์ดีกว่า

-หอพักม่านหมอก-

"อื้ม....ทำไรดีนะ"เมื่อกลับมาถึงห้องฉันก็เปิดตู้เย็นดูวัตถุดิบที่เหลืออยู่

"นมจืด...ไข่ไก่...ผงเจลลาติน....อ๊ะงั้นทำคัสตาร์คาราเมลดีกว่า"เนื่องด้วยวุตถุดิบมันเหลือแต่ของเบๆฉันเลยเลือกทำคัสตาร์คาราเมลเพราะมันทำง่ายแถมยังใช้วัตถุน้อยอีกด้วยอีกอย่างเห็นอารมณ์เสียเลยอยากให้กินของหวานๆจะได้อารมณ์ดี

"เริ่ม!"ฉันเตรียมอุปกรณ์ออกมาตามหนังสือที่เปิดควบคู่วิธีการทำไปด้วยถึงจะง่ายแต่ก็ต้องใส่ใจทำด้วยนะไม่งั้นขนมจะไม่อร่อยฉันเริ่มทำคาราเมลก่อนเป็นอันดับแรกคือการเอาน้ำตาลทรายกับน้ำเปล่าลงในหม้อและเปิดไฟปานกลางและก็คนๆก่อนจะปล่อยให้มันเดิือดเป็นคาราเมลสีทองและเมื่อทำคาราเมลเสร็จแล้วก็เริ่มทำคัสตาร์ต่อทันที

"เย้เสร็จแล้ว!"ฉันยกคัสตาร์คาราเมลที่จัดใส่พิมพ์แล้วรอให้เย็นสักครู่และก็นำเข้าตู้เย็น1-2ชั่วโมงก็เป็นอันจบ

-มหาลัย-

"พี่เคย์"ฉันเรียกพี่เคย์ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ตรงลานน้ำพุที่เดิมพร้อมกับเอากล่องคัสตาร์คาราเมลให้พี่เคย์อย่างยิ้มแย้มพี่เคย์มองหน้าฉันสลับกับกล่องที่วางตรงหน้า

"คัสตาร์คาราเมลคะ...หวานๆเย็นๆกินนะจะได้อารมณ์ดี^^"พี่เคย์แค่พยักหน้าก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือตามเดิมบางทีก็สงสัยนะเรียนบริหารอ่านหนังสือหนักกว่าเรียนหมออีกหรอ ฉันเอาแต่จ้องพี่เคย์จนพี่เคย์ต้องเอ่ยปากไล่ฉัน

"ไปเรียดดิ"

"จ้าๆไปแล้วๆ...อย่าลืมกินนะ"ฉันทิ้งท้ายไว้แค่นั้นและก็เดินขึ้นตึกเรียนไปวันนี้อาจาร์สอนเรื่องสารเคมีชนิดต่างๆฉันชอบนะฉันฝันว่าอยากเปิดร้านยาเป็นของตัวเองเอาง่ายๆเลยคือฉันอยากเป็นเภสัชแต่ไม่รู้ว่าฝันของฉันมันจะเป็นจริงไหมแต่ถึงยังไงฉันก็จะสู้ให้เต็มที่ที่สุด

"โหย่วเพื่อนเคย์!"โซ่เดินเข้ามาทักเคย์ที่เอาแต่นั่งจ้องกล่องที่มีผ้าสีฟ้าลายจุดห่อไว้อยู่

"เดี๋ยวนี้หัดเอาอาหารกลางวันมากินแล้วหรอ"โซ่พูดอย่างขำๆคนอย่างคณิติน มาร์คัสนะรือจะกินข้าวกล่องอย่างคุณชายน่ะเขาต้องกินของระดับ5ดาวเท่านั้น สมตำ ลาบ น้ำตกหรือแม้แต่ข้าวราดแกงคุณชายคนนี้ไม่เคยคิดที่จะเตะมันเลยล่ะ

"พ่อมึงสึ..นี่มันขนม"อย่างเขานะหรอจะพกอาอาหารกลางวันมากินเพื่อนเขาก็น่าจะรู้ว่าเขากินหรูอยู่ดีขนาดไหนของพวกนี้ไม่ยักคิดจะกระเดือกลงท้องนักหรอก

"ขนม?....ใช่เด็กแพทย์ป่ะ"ซ่พูดอย่างตื่นเต้นวันนี้เจ้าตัวจะได้กินขนมอะไรอีกนะเพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าเคย์ไม่กินของหวานๆ

"คัสตาร์คาราเมล"

"0.0 เหยดดด ขอชิมด่วนๆ"โซ่ทำตาโตเมื่อได้ยินชื่อขนมเขาเป็นคนที่ขอบกินขนมหวานมากๆรู้สึกว่ากินเข้าไปแล้วมันทำให้สดชื่อขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

"ว๊าว..น่ากินสัดๆ"โซ่พูดอย่างตื่นเต้นมองขนมตรงหน้าอย่างโหยหาไม่ว่าเปล่ามือหนาหยิบช้อนที่แนบมากับกล่องก่อนจะตักคัสตาร์ชิ้นโตเข้าปาก

"โอ้ก๊อตตตต.....ละมุ่นลิ้นชิบ!"เคย์มองหน้าโซ่ที่ทำหน้าเคลิ้มฝันจนเขารู้สึกสยิวขึ้นมาทันที

"งั้นมึงก็เอาไปกินดิ"เคย์ผลักกล่องคัสตาร์ให้โซ่

"มันจะดีนะเพื่อน...อ๊ามมม"ซ่เองก็ไม่ปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนแถมยังทำหน้าว่าขนมชิ้นนี้มันอร่อยอย่างกับขนมจากเมืองนอกก็ไม่ปาน...

-ตึกJJP-

"ตอนนี้อาการทะเลเป็นไงบ้าง"น้ำเสียงเย็นชาจากประมุขของบริษัทเอ่ยถามผู้จัดการของนัมจูฮยอนหรือทะเลที่หลังจากแถลงข่าวขอโทษมายควีนทุกคนทะเลก็เริ่มมีอาการแปลกไปคือเงียบซึมและเก็บตัวอยู่แต่ห้องตลอดเวลาไม่ออกมาพบปะผู้คนเลยจนทำให้ประมุขของบริษัทซึ่งพ่วงตำแหน่งผู้บังเกิดเกล้าด้วยแล้วนิ่งนอนใจไม่ได้

"ก็เหมือนเดิมครับ....เก็บตัว...ไม่พูดไม่จา"ผู้จัดการรายงานตามที่เขาได้พบเจอกับตัวเองมา

"ส่งกลับบ้านดีไหมนะ"

"ผมว่าก็เป็นความคิดที่ดีนะครับ.."ผู้จัดการเห็นด้วยกับความคิดของท่านประทานถ้าทะเลได้กลับประเทศไทยเขาอาจจะมีกำลังใจมากขึ้นก็ได้

"เตรียมรถฉันจะไปคุยกับทะเล"ผู้จัดการพยักหน้ารับทราบและเดินออกจากห้องไปรถหรูแล่นไปเรื่อยๆตามทางผ่านไปไม่นานก็จอดที่หน้าคอนโดใหญ่ที่เขาเป็นเจ้าของเหล่าพนักงานทั้งหลายเมื่อเห็นว่าเจ้าของโรงแรมมาก็รีบมาต้อนรับอย่างดิบดีเขายิ้มทักทายพนักงานก่อนจะมุ่งหน้าตรงไปยังห้อง901ที่ลูกชายของตนได้อาศัยอยู่

ก๊อก ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูเกิดขึ้นเป็นจังหวะแต่กลับไม่ได้เห็นปฏิกิริยาที่ประตูบานนี้จะเปิดต้อนรับเขาจึงหยิบกุญแจสำรองมาและไขเข้าห้องไปทันทีผู้เป็นพ่อมองสำรวจห้องลูกชายที่มันมืดตึบทั้งที่ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันแต่กลับไม่มีแสงส่องสว่างสักนิดเท้าหนาเดินไปเรื่อยๆก็เจอกับกองขวดเหล้ามากมายพวงมาด้วยกลิ่นอับชื้นจนแถบอ้วก

"มันอยู่ได้ไงกัน"ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นเบาๆและตรงไปยังห้องนอนของลูกชายเมื่อเปิดประตูก็เห็นหนุ่มหล่อที่ตอนนี้สภาพไม่ต่างจากคนบ้าเลยซักนิด

"ตื่นทะเล"ผู้เป็นพ่อเขย่าไหล่ลูกชายเบาๆเมื่อเห็นว่าไม่มีท่าทีว่าจะตื่นกูเดินไปในห้องน้ำเอากระมังใบเล็กใส่น้ำก่อนจะเดินออกมาสาดน้ำใส่หน้าลูกชายเต็มๆ

"เชี้ยไรวะเนี้ย!!"คนที่หลับใหลอยุ่บนเตียงเมื่อเจอน้ำเย็นๆสาดเข้าเต็มหน้าก็สะดุ้งตื่นทันทีพร้อมกับสถบออกมาดังลั่นก่อนจะมองตัวการคนทำด้วยแววตาโกรธแต่ก็ต้องอ่อนลงเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร

"ท่านประธาน"

"ไม่ใช่...ฉันมาในนามพ่อของแก...ลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่าซะฉันจะให้แม่บ้านมาเก็บห้องอย่าคิดที่ขัดคำสั่งฉัน"ทะเลเมื่อเจอสีหน้าจริงจังของผู้เป็นพ่อของยอมลุกจากเตียงและเข้าห้องน้ำอาบน้้ำทันทีคนเป็นพ่อเมื่อเห็นลูกชายฟังคำสั่งตนก็โทรเรียกพนักงานเข้ามาเก็บกวาดและทำความสะอาดทันที

-1ชั่วโมงผ่านไป-

"พ่อมีไรจะคุยกับผม"ทะเลที่อาบน้ำชำระร่างกายแล้วตอนนี้เขาก็กลับมาเป็นทะเลหนุ่มสุดหล่อเหมือนเดิมผู้เป็นพ่อก็แอบภูมิใจนิดๆที่มีลูกชายหน้าตาดีก็ต้องชมหน้าตาตัวเองด้วยละนะมันถ่ายทอดออกมาได้ดีจริงๆ

"พ่อยิ้มอะไร?"ทะเลเอ่ยถามเมื่อเห็นพ่อจ้องหน้าของตนและยิ้ม

"ป่าวๆ...ทะเลแกอยากกลับบ้านไหม?"เมื่อโดนลูกทักสติก็กลับมาทันทีก่อนจะเริ่มเข้าเรื่อง

"บ้าน?"ทะเลขมวดคิ้วบ้านหรอบ้านที่ไหนละที่นี้หรือ...

"ประเทศไทย"

"ก็ดี...ผมอยากไปหาแม่"ทะเลเห็นด้วยเพราะรู้ว่าถ้าอยู่นี้ก็คงอยู่ไปเฉยๆไม่ได้ทำอะไรอีกอย่างเขากับแม่ก็ไม่ได้เจอกันมานานแล้วด้วยกลับไปประเทศไทยก็ดีเหมือนกัน

"ถ้าแกว่างั้นก็ดี...พ่อจะไปด้วยคิดถึงแม่แกเหมือนกัน"พราะเขาเป็นประมุขของบริษัทที่นี้เลยต้องทำงานอยู่เกาหลีตอนเวลาไม่ค่อยมีเวลากลับไปสวีทกับภรรยาซักเท่าไหร่เมื่อเห็นว่าลูกชายจะกลับด้วยตนก็ขอกลับบ้างอยากอยู่แบบครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา

"ครับ"

-มหาลัย-

"ฉันกลับก่อนนะพินอิน"ฉันเอ่ยลาเพื่อนเพี้ยนของฉันที่ตอนนี้นางดูเศร้าๆฉันก็รู้แหละว่าเป็นเพราะอะไรก็ข่าวของที่รักของยัยพินอินออกจะดังขนาดนั้นมันก็คงเสียใจล่ะที่ศิลปินที่ตัวเองชอบทำตัวแย่ๆใส่แฟนคลับแบบนั้น

"อืม...เจอกันพรุ่งนี้"ฉันเดินพยักหน้าและเดินออกจากห้องเรียนตรงกลับหอพักทันทีแต่ระหว่างเดินกลับฉันก็เห็นพี่เคย์นั่งคุยกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งฉันไม่รู้จักอะปกติฉันจะเห็นอีกคนหนึ่งสงสัยเพื่อนใหม่มั้ง

"คืนนี้ไปผับกับป่ะมึง"

"กูไม่ว่าง"

"โห่ไรวะ....ไปเถอะไปผับพี่มึงอะนะๆ"

"ตื้อจังวะมึงเนี้ย"

"ไปนะโอเคกูไปละเจอกันสองทุ่ม"ฉันยืนแอบฟังบทสทนาของทั้งสองคืนนี้จะไปผับกันหรออยากไปบ้างจังฉันยังไม่เคยไปเลยอะลองตามไปจะดีไหมนะ....และผับพี่ชายของพี่เคย์เขาอยู่ไหนละเนี้ยฉันเดี๋ยวค่อยไปถามยัยพินอินละกันรายนั้นคงรู้ดี

-ผับK4-

ในที่สุดฉันก็มาผับจนได้กะแล้วว่ายัยพินอินต้องรู้ผับนี้ชื่อผับK4เป็นผับของพี่แคนน่อนพี่ชายของพี่เคย์ผับหรูมากอะบอกเลยแถมการ์ดยังคุมเข้มอีกด้วยฉันนี่เกือบจะไม่ได้เข้ามาแล้วเพราะการ์ดบอกว่าฉันยังอายุไม่ถึงแต่ก็มีคนใจดีพาฉันเข้ามาจนได้ฉันของคุณผู้ชายคนนั้นและขอตัวแยกออกมา

"อ๊ะ!"ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อสัมผัสได้ว่ามีมือเย็นๆมาโดนที่เอวของฉันยิ่งวันนี้ฉันแต่งตัวด้วยเสื้อเอวลอยสีดำกับกางเกงขาสั้นขาดๆสีดำพร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาวดูเหมือนสก๊อยยังไงไม่รู้แต่ชุดพวกนี้มันก็เหมาะกับการเข้าผับแล้วไม่ใช่หรอ?หรือไม่ใช่?

"หวัดดีสาวน้อย"ฉันมองไปข้างหลังก็เจอกับผู้ชายที่เขาเป็นคนพาฉันเข้ามาต้องการอะไรละเนี่ย

"มีอะไรคะ"

"ชื่อไรครับ...ผมกรนะ"หน้าตาก็หล่อนะแต่ขี้อ่อยจังเกลียดๆผู้ชายแบบนี้มาพูดแบบนี้หวังอย่างเดียวและคือฟันฉันไง

"ชื่อมินคะขอตัวก่อนนะคะพอดีรีบ.."ฉันพูดเร็วๆและหันหลังเดินหนีไปเลยให้ตายเหอะมาถึงยังไม่ถึง20นาทีก็จะโดนลากไปกินแล้วนี่มันก็สองทุ่มครึ่งแล้วนะพี่เคย์อยู่ไหนกันเดินหาหลายรอบแล้วนะเนี้ยและก็เหมือนฟ้าเป็นใจเมื่อฉันเห็นพี่เคย์เดินตรงขึ้นไปยังชั้นสองของผับฉันก็ตามไปทันที

"พี่คะ....อื้อออ"ฉันที่กำลังจะเดินไปถึงตัวพี่เคย์กะจะเรียกเขาให้หันกลับมาก็โดนมือปริศนาปิดปากฉันและลากลงมายังชั้นหนึ่งก่อนจะลากฉันไปที่มุมแคบๆของผับฉันดิ้นตลอดเวลาแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของคนที่ลากฉันอยู่ได้

"อื้ออออ"ฉันแถบจะหมดแรงเมื่อดิ้นไปก็เสียแรงเปล่าๆเลยได้แต่ยอมโดนลากไปตามทาง

ปึ่ก!

"จะรีบไปไหนล่ะครับ..ผมอยากรู้จักคุณนะมิน"ฉันโดนผลักใส่กำแพงอย่างแรงจนเจ็บตัวไปหมดก่อนจะมองหน้าไอ้คนที่มันพูดกับฉันมันไม่ใช่ใครที่ไหน....ไอเชี้ยกรนี่เอง

"บอกว่ารีบไม่เข้าใจไงวะ"

"และจะรีบไปไหนอุสาห์พาเข้ามาต้องให้ไรตอบแทนหน่อยดิ"

"รีบไปหาผัวเก็ทป่ะและก็สิ่งตอบแทนหรอเอิ่ม....กินตีนม๊ะ?ฉัยตอบมันอย่างกวนๆไอกรมันก็ดูโกรธมากจึงตรงมาจับไหล่ฉันทั้งสองข้างอย่างแน่นและบีบอย่างแรง

"โอ้ยย!"

"เห้ย!ทำไรกันวะ!"จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นฉันหันไปมองก็เจอกับผู้ชายรูปร่างสูง ขาว โคตรหล่อ แถมปากยังชมพูกว่าฉันเสียอีก-.-เป็นรุกหรือรับคะ?

"เสือกไรผัวเมียจะเคลียร์กัน!"

"ไม่ใช่นะ!"ฉันปฏิเสธทันทีที่ไอ้เชี้ยกรนี่มาหาว่าฉันเป็นเมียมัน

"ยังไง?"พี่คนนั้นมองฉันกับไอกรสลับกัน

"หนูโดนมันลากมาคะ...และมันกำลังจะข่มขืนหนู"ฉันบอกออกไปพี่คนนั้นตาโตทันทีก่อนจะมากระชากฉันออกจากไอกร

"มึงรีบไปเลยก่อนที่กูจะจัดยำตีนมึงตรงนี้!"พี่คนนั้นพูดเสียงเหี้ยมจนไอกรกลัววิ่งออกไปเลย รอดแล้วฉัน

"ขอบคุณคะ"เมื่อมันวิ่งไปแล้วฉันก็เอ่ยขอบคุณพี่คนนั้นและกะจะเดินไปที่เดิมเพื่อไปหาพี่เคย์ของฉัน

"เดี๋ยวสิ!"แต่ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหนพี่คนนั้นก็เรียกฉันไว้ก่อน

"คะ?"

"ไปนั่งกับฉันสิ...ปะๆๆ"ฉันถึงกับงงจู่ๆก็ชวนไปนั่งด้วยฉันก็กำลังจะปฏิเสธไปแต่ก็ไม่ทันเมื่อพี่คนนั้นกำลังกุมมือฉันให้เดินตามพี่เขาไป

"ฉันชื่อโซ่"เราสองคนเดินตรงไปยังทางที่ฉันกำลังจะไปหาพี่เคย์และก็ได้ยินเสียงเข้มข้างๆฉันเอ่ยขึ้นมาคือเราเดินข้างๆกันนะไม่มีใครนำใคร ดูภายนอกก็เหมือนคู่รักที่พากันมาเที่ยวเลยอะ

"ห๊ะ....พี่ว่าไรนะเพลงดังอะไม่ได้ยิน"ฉันถามย้ำอีกครั้งเพราะในผับเพลงค่อนข้างดังและพี่เขาก็พูดเบามากและจู่ๆพี่เขาก็หยุดเดินทำให้ฉันหยุดเดินไปด้วยก่อนมือทั้งสองข้างของพี่คนนั้นจะจับมาที่ไหล่ฉัน

"ฉันบอกว่าฉัน-ชื่อ-โซ่โสดและรวยมาก"