บทที่ 7 เธอเสร็จฉันแล้วคนสวย NC+
ผับK4
"กลับมาอีกจนได้สินะ"ฉันพึมพันกับตัวเองไม่ได้อยากมานักหรอกถ้ายัยพินอินไม่ชวนฉันมาเมื่อเช้าก็ไม่มาเรียนตกดึกยังออกแรดอีก เพื่อนฉันสุดยอดจริง
"ยัยมินทางนี้!"ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็เจอยัยมินนั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง
"ไง...ทำไมเมื่อเช้าไปมาเรียน"เมื่อมาถึงโต๊ะฉันก็ถามยัยพินอินทันที
"เอ่อ...คือฉันป่วยนิดหน่อย"
"ให้มันจริงเถอะ ต้นเหตุคงไม่ได้มาจากคนข้างๆแกใช่ไหม"ฉันหันไปถามยัยพินอินซึ่งมันก็ส่ายหน้ากลับมา
"ว่าแต่ใครวะ"ฉันถามมัน
"รุ่นพี่ฉันเองพึ่งกลับมาจากเกาหลีชื่อพี่ทะเล"
"อั้ยยะชื่อเหมือนสะหวามีแกเลยนิ"ฉันล้อมันยัยพินอินยิ้มแห้งๆกลับมาให้ฉันส่วนผู้ชายที่นั่งข้างๆก็ยังคงนิ่งนี่คนหน้าประตูให้เข้ามาได้ไงแต่งตัวซะเหมือนโจรขนาดนี้เป็นวัณโรคหรอปิดหน้าปิดตาขนาดนั้น
ฉันนั่งคุยกับพินอินไปได้ซักพักก็ขอตัวเพราะจะไปเข้าห้องน้ำยัยพินบอกจะมาเป็นเพื่อนแต่ก็โดนคนที่ชื่อทะเลรั้งไว้ซึ่งฉันก็เข้าใจดีแหละบางทีฉันอาจจะเป็นกขคของสองคนนี้ก็ได้
เมื่อทำธุระเสร็จฉันก็เดินกลับโต๊ะทันทีตลอดทางเดินก็มีแต่คนมองฉันสงสัยคงจะสวยเกินไปละมั้งเพราะวันนี้ฉันใส่เดรสสรดำรัดรูปที่อวดทรวดทรงนมเป็นนมเอวเป็นเอวตูดเป็นตูดสะลัดคราบยัยเฉิ่มออกไปเยอะเลยละ
"เห้ยนั้นใช่น้องมิลค์ที่เป็นนางแบบไปวะ"
"กูว่าใช่วะตัวจริงโคตรสวยเลย"
"กูก็ว่างั้นถ้าได้เยซักครั้งคงเป็นบุญจริงๆ"
ฉันมองไปตามเสียงซุบซิบก่อนจะถอนหายใจออกมาลืมไปเลยว่าไม่ควรแต่งตัวแบบนี้ถ้าคนอื่นจับได้ขึ้นมาฉันซวยแน่ๆแถมไอสองคนนั้นยังคุยเรื่องลามกอีกฉันจึงต้องรีบเดินเพื่อกลับโต๊ะของตัวเอง
"อ๊ะ!"ฉันร้องออกมาเมื่อโดนมือของใครไม่รู้มาฉุดฉันไว้
"หวัดดีน้องมิน"
"พะ...พี่โซ่"พี่โซ่นี่เองฉันก็นึกว่าเป็นไอ้สองตัวนั้นซะอีก
"มากับใครครับแล้วนี่....โห้สวยเผ็ดมากอะ"พี่โซ่เอ่ยถามฉันสายตาก็สำรวจไปตามร่างกายจนฉันหน้าแดงเพราะความเขินอายโอ้ยแพ้สายตาแบบนี้อะเธอ
"มากับเพื่อนคะ"
"ไปนั่งกับพวกพี่ไหมไอเคย์ก็อยู่"พี่เคย์ก็มาด้วยหรอเนี้ยแบบนี้ต้องไปปั่นประสาทซะหน่อยแล้ว
"ได้คะ"ฉัยตอบรับคำเชิญของพี่โซ่และพี่โซ่ก็นำฉันไปโดยที่มือของเราประสานกันอยู่
"ดูสิกูพาใครมา แท่มแท้มน้องมินคนสวยนี่เอง"พี่โซ่เล่นใหญ่มากจริงๆฉันก็ได้แต่ยิ้มและมองพี่เคย์ที่กำลังมองมาที่มือของฉันและพี่โซ่ที่ยังจับกัยไม่ปล่อยและพี่เคย์ก็ถอนหายใจแรงๆออกมาก่อนจะเบือนหน้าหนี
ฉันนั่งลงตรงข้ามพี่เคย์ส่วนพี่โซ่พอส่งฉันเสร็จก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำจึงเหลือแค่ฉันกับพี่เคย์สองคนฉันนั่งมองพี่เคย์ที่ยกเหล้าดื่มซึ่งฉันก็กะจะดื่มบ้างแต่ก็โดนพี่เคย์กระชากแก้วไปก่อน
"มินจะกิน"ฉันโวยวายใส่พี่เคย์
"เป็นเด็กเป็นเล็กกินของแรงๆแบบนี้ก็ปวดหัวตายสิ"นี่เขาเป็นห่วงฉันใช่ไหม
"แต่มะ.."
"กินน้ำส้มไป"ฉันที่กำลังจะเถียงพี่โซ่ก็ดันแก้วน้ำส้มมาให้ฉัน
"ขอบคุณคะ"ฉันรับแก้วน้ำส้มมากะจะกระดกดื่มแต่ก็ต้องชะงักเมื่อโดนสะกิดจากทางด้านหลัง
"อ๊ะขอโทษครับพอดีผมนึกว่าเป็นเพื่อนผม"มีชายหน้าตาดีคนหนึ่งมาทักฉันซึ่งเขาบอกว่าทักผิดฉันก็ไม่ได้อะไรหันกลับมาก็เห็นพี่เคย์ยิ้มให้กับผู้ชายที่เดินผ่านฉันไปเมื่อกี้
"รู้จักกันหรอคะ"ฉันถามออกไปเพราะดูเหมือนจะรู้จักกันนะไม่งั้นคงไม่ยิ้มแบบเป็นมิตรให้กันหรอก
"ป่าวนิ"พี่เคย์ยักไหล่อก่อนจะยกเหล้าดื่มอีกครั้งซึ่งฉันก็ดื่มน้ำส้มจะหมดแก้วเพราะความกระหายน้ำ
"อื๊ดดดเปรี๋ยวอะ"ฉันทำหน้าเหเกจนพี่เคย์หลุดหัวเราะออกมาก็ฉันเล่นกินที่เดียวหมดแก้วมันก็ยิ่งเปรี้ยวอะสิ
"เธอเสร็จฉันแล้วคนสวย"พี่เคย์พึมพัมอะไรออกมาก็ไม่รู้ฉันก็ได้ยินไม่ถนัดนั่งดื่มกันไปซักพักฉันก็เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาดื้อฉันเป็นอะไรเนี้ย
"เป็นไร"พี่เคย์เอ่ยถามฉันเสียงเรียบแต่มุมปากกลับยกยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
"มินร้อน...ร้อนมากเลยมินว่ามินกลับก่อนดีกว่า"ใช่ฉันร้อน ร้อนมากเหมือนอยู่ในเตาอบเลยอะฉันรีบขอตัวกลับบ้านทันทีถ้าให้อยู่นานกว่านี้มีหวังต้องตับแตกตายคาผับแน่เลย
"เดี๋ยวไปส่ง"พี่เคย์พูดจบก็ลุกขึ้นทันทีนาทีนี้อะไรก็ได้ขอแค่พาฉันออกไปจากที่นี้เป็นพอ
"อื้ออ...อ๊ะ"ไม่รู้ฉันเป็นอะไรเวลาเดินผ่านผู้ชายแล้วอารมณ์อย่างว่ามันขึ้นมาตลอดแถมยังมีมือหนาของพี่เคย์ที่คอนโอยเอวฉันไว้แต่ฉันคิดว่าตอนนี้มือพี่เคย์มันอยู่ไม่สุกเอาซะเลยไล้ไปก็ไล้มาจนฉันอดที่จะครางออกมาไม่ได้
-บนรถ-
ฉันกับพี่เคย์ออกจากผับมาแล้วซึ่งตอนนี้ฉันร้อนมากๆแถมยิ่งอยู่กับพี่เคย์สองต่อสองฉันมีอารมณ์แปลกๆคล้ายๆกับว่าฉันอยากจะกินเขากินให้หมดทุกส่วนของร่างกาย
"ฮึก...ระร้อน...มะมินร้อน..เร่งแอร์หน่อยสิ"มันทรมานมากจริงๆฉันเป็นอะไรพี่เคย์หันมามองฉันนิ่งๆก่อนจะเอื้อมมือไปเร่งแอร์ให้
"มะ...ไม่ไหว...ระร้อน..ฮื่ออ"ฉันเริ่มจะงอแงเพราะมันทรมานจริงมื้อไม้ฉันก็ปัดไปตามร่างกายพอมาหยุดที่เต้าสองเต้าของฉันฉันก็มีอารมณ์เริ่มบีบมันเบาๆสลับแรงจนพี่เคย์ถึงกับเบิกตากว้างกับการกระทำของฉัน
"ทำอะไรของเธอ!..หบุดบีบเดี๋ยวนี้"พี่เคย์พยามยามเอามือฉันออกจากหน้าอกแต่ด้วยอารมณ์เพศมันมีมากฉันจึงจับแขนหนามาอยู่ที่เต้านมของฉันก่อนจะทาบทับมือของฉันลงไปและเริ่มบีบ
"อื้ออ...อ๊ะ...บะบีบระแรง..อื้อ...ตะต้องการ...ฮึกมินต้องการพี่"ฉันช้อนสายตาอันหวานเยิ้มไปทางพี่เคย์ซึ่งตอนนี้รถนิ่งสนิดแล้ว
"เดี๋ยวเราจะได้สนุกกัน";พี่เคย์ลงจากรถก่อนจะเปิดประตูรถฝั่งฉันและอุ้มฉันเดินเข้าไปในลิฟท์ทันที
"อื้ออ..อ๊ะ...อ้า..."มื่อมาถึงห้องพี่เคย์ก็ประกบจูบฉันทันทีร่างของฉันโดนอัดเข้ากำแพงพร้อมกับขายาวสวยที่เกี่ยวเอวหนาไว้
"อ๊ะ....อื้มม"พี่เคย์ลงมาไซร้คอฉันจนฉันขนลุกซู่นี่ฉันไปมีอารมณ์แบบนี้ตอนไหนกัน
ฟุ่บ
พี่เคย์วางฉันลงบนเตียงก่อนจะทาบทับตามลงมาและพร้อมกับปากหนาที่ประกบจูบฉันอีกรอบซึ่งฉันก็สนองมันทันทีลิ้นร้อนดันเข้ามาในโพรงปากฉันพร้อมกับตวัดไปมาจนฉันเสียวซ่านมือของพี่เคย์ก็ไม่อยู่นิ่งไล้ไปตามร่างกายของฉันอย่างจาบจ้วงซึ่งฉันเองก็สนองเขาทุกที
"อื้ออ...อ้าา..อ๊ะ"เสียงครางดังระงมไปทั่วพร้อมๆกับชุดเดรสสีดำที่ล่วงออกจากร่างกายของฉัน
"นมใหญ่ชะมัด"ฉันไม่รู้ว่าพี่เคย์พูดว่าอะไนสมองฉันมันขาวโพลนไปหมดรับรู้แค่ว่าตอนนี้มือหนากับกำลังปรดชุดชั้นในและแพนตี้ของฉันออก
"สวย"
"อ๊ะ!"ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อโดนฟันคมกัดมาที่เนินอกของฉันพลันสมองก็เริ่มตื่นขึ้นมานิดๆ
"พะ...พี่ใส่อะไร..อ๊ะ..ละลงในน้ำส้ม"ฉันว่าฉันน่าจะโดนยาปลุกเซ็กส์แน่ๆอาการแบบนี้ฉันเคยอ่านในนิยายมาก่อน
"อื้มมม...อย่าพูดมากเรามาสนุกกันดีกว่านะ"พี่เคย์ไซร้คอฉันอีกรอบพร้อมกับขบกัดจนฉันเจ็บไปหมด
"ละ..เลว"ตอนนี้ฉันรังเกียดสัมผัสของพี่เคย์มากมันทั้งรุนแรงและเจ็บปวดครั้งแรกของฉันมันต้องไม่ใช่แบบนี้สิไม่ใช่เลย
ปึก!
"โอ้ยย!!"ฉันกุมหัวทันทีเมื่อพี่เคย์กระชากฉันให้ลุกขึ้นมาก่อนจะพลักฉันลงพื้นอย่างแรงจนหัวฉันไปกระทบกับพื้นข้างล่างของเหลวสีแดงไหลออกมาจนฉันตกใจ
"ละ...เลือด!...ฮึก...ฮื่ออ...จะเจ็บ..ฮึกมินเจ็บ"ฉันร้องไห้ออกมาแต่ดูเหมือนพี่เคย์จะไม่สนใจเขาลากฉันขึ้นไปบนเตียงอีกครั้งและจับฉันอ้าขากว้างๆก่อนที่ร่างหนาจะแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลาง
"เธอต้องเป็นของฉัน"
ปั่ก!
"กะกรี๊ดดดดด"ฉันกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อโดนลุกล้ำที่น้องสาวมันทั้งคับแน่นและฝืดเคืองเจ็บมากเจ็บจะขาดใจตาย
พั่บๆๆๆ
"สุดยอด"
"อ๊ะ...อ้า.....อ๊ะๆๆๆ...อื้อออ"
"แน่นสุดๆ...อึก...อะๆ......อ๊าส์!!!"
ฉันสั่นไปตามแรงกระแทรกของพี่เคย์ซึ่งตอนนี้ฉันไม่มีแรงที่จะต่อต้านเพราะร่างกายอ่อนล้าเกินไปตาฉันก็ค่อยปิดลงจนในที่สุดทุกอย่างก็ดับมืดไป
-เช้าวันรุ่งขึ้น-
ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดตัวและปวดหัวอย่างที่สุด!สายตาฉันมองสำรวจเพดานสีขาวสะอาด ห้องของใคร? ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้พลันสายตาฉันก็หันไปมองข้างๆก็เห็นพี่เคย์นอนมองหน้าฉันอยู่ขมวดคิ้วยุ่งพลันภาพต่างๆเมื่อคืนก็ย้อนกลับเข้ามาฉายใหม่
"พี่ข่มขืนมิน!"
"เธอสมยอมเองเหอะ"พี่เคย์พูดออกมาหน้าตาเฉยเขาหาว่าฉันสมยอมเขางั้นหรอดูจากรอยตามร่างกายฉันมันก็น่าจะดูออกนะถ้าสมยอมคงไม่รอยดูดรอยกัดเยอะขนาดนี้หรอกไหนจะแผลตรงหัวฉันนี่อีก!
"มินไม่คิดว่าพี่จะใช้วิธีชั่วๆกับมิน"ใช่ในน้ำส้มนั้นมันผสมยาเอาไว้และฉันก็หลงกินเข้าไปจนหมดแก้ว!ที่ฉันกินเพราะเห็นพี่เคย์เป็นคนยื่นมาให้หรอกแต่ไม่คิดเลยว่าพี่เคย์จะทำกับฉันแบบนี้
"เพราะเธอคิดจะหนีฉันไป...ฉันจึงต้องใช้วิธีนี้เพื่อรั้งเธอเอาไว้"หนี?ฉันจะหนีเขาไปไหนฉันเคยพูดซักครั้งไหมและถ้าฉันหนีจริงคนอย่างพี่เคย์เนี้ยนะจะรั้งฉันไว้ เพื่ออะไรล่ะ?
"มินไม่เคยคิดจะหนีพี่ไปไหน"
"เธอจะหนี...เธอจะหนีฉันไปหาไอโซ่ซึ่งฉันยอมไม่ได้เด็ดขาด"พี่เคย์พูดของมาดังลั่นจนฉันตกใจเริ่มอาการปวดเนื้อปวดตัวไปทั้งสิ้น
"บ้าไปแล้ว...พี่บ้าไปแล้ว"ฉันก้าวลงจากเตียงอย่างรวดเร็วแต่ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าเกินไปบวกกับอาการเจ็บที่น้องสาวอย่างสุดขีดทำให้ฉันล้มลงที่พื้นทันที
"โอ้ยยย"
"หึ..ไม่ล้มสิแปลกครั้งแรก...สี่น้ำ...ปล่อยในทุกยก!"ฉันเบิกตากว้างทันทีปะปล่อยในฉันจะท้องไหม...ฉันจะท้องรึเปล่าฉันรีบหันไปดูนาฬิกามทันที 9โมงเช้า มันผ่านมากี่ชั่วโมงแล้วถ้ากินยาตอนนี้ยังทันไหม ฉันยังเรียนไม่จบฉันจะท้องไม่ได้ฉันกังวลจนร้องไห้ออกมามันตึบไปหมดเลยตอนนี้
"ฮื่อออๆๆ"
"ร้องไห้เพื่อ....ฉันรับผิดชอบหรอกหน่าไม่ต้องร้อง"พี่เคย์เดินเข้ามาช้อนปลายคางฉันขึ้นก่อนจะยิ้มมุมปากฉันเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ที่สุด!
"มินเกลียดพี่!"ฉันตะโกนใส่หน้าพี่เคย์อย่างเหลืออด
"เกลียดผัวตัวเองบาปนะครับน้องมิน"
"ได้กันครั้งเดียวมินไม่นับหรอกนะ"ฉันบอกไปอย่างเย้ยยั่นพี่เคย์หน้านิ่งไปทันทีก่อนจะทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด
ฟุ่บ
"อ๊ะ!...ปะปล่อยนะ"ฉันร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อพี่เคย์อุ้มฉันไปวางบนเตียงอีกครั้งตอนนี้ฉันเริ่มจะกลัวพี่เคย์มากขึ้นอีกเท่าตัวแล้วสิสาบานเลยถ้าฉันหลุดไปได้ฉันจะไม่ไปยุ่งกับเขาอีก
"อย่างฉันน่ะปล่อยในเท่านั้น"
"พะ...พี่หมายความว่า."
"เธอบอกเองได้ครั้งเดียวไปนับเป็นผัวฉันคงต้องทำหลายๆครั้งเพื่อที่จะได้เป็นผัวเธอไง..ที่รัก"
"กรี๊ดดด..ไม่นะ...ปะ..อื้ออออ!!"ฉันโดนพี่เคย์จูบปิดปากและสุดท้ายฉันก็ทนต่อแรงต้านทานไม่ไหวได้แต่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาฉันไม่รู้ว่าร่างกายของฉันกระเพื่อมขึ้นลงนานนับกี่ชั่วโมงฉันรู้แต่ว่าต่อจากนี้มีพี่เคย์ที่ไหนมันจะไม่มีฉันที่นั้นเด็ดขาด!
#นี่มันพระเอกหรือผู้ร้าย พี่โซ่มาดามใจหนูมินหน่อยเร๊วววว
