บทที่ 9 ฉันก็หวงแฟนฉันเหมือนกันนะ

หลังจากพี่เคย์จุ๊บปากฉันแล้วเขาก็เดินพิวปากเข้าห้องน้ำไปเลยฉันก็ได้แต่จับใบหน้าของตัวเองที่มันร้อนผ่าวโหมดมุ้งมิ้งแบบนี้ทำให้ฉันใจสั่นชะมัด

Rrrrr

"ฮัลโหลคะพี่แก้ม"

(น้องมินสุดสวยวันนี้เรามีนัดกันนะคะลืมรึเปล่าเอ่ย?)

"นะ..นัดอะไรหรอคะมินจำไม่ได้จริงๆ"

(ก็ถ่ายแบบชุดชั้นในไงคะวันนี้บ่าย3โมงรีบมานะคะ)ถะ...ถ่าบแบบ?ชุดชั้นใน!ให้ตายเถอะฉันลืมจริงๆนะเนี้ยซวยแน่ๆแหละฉันถ้าพี่เคย์รู้ว่าฉันรับงานแบบนี้จะโดนอะไรไหมเนี่ยแต่ให้ทำไงที่รับงานนี้ก็เพราะประชดพี่เคย์นั้นแหละอยากให้เสียดายฉันที่มาทิ้งๆขว้างๆแต่นี่เขามารับผิดชอบแล้วไง ยกเลิกยังทันอยู่ไหมเนี้ย

"ถะ..ถ้ามินจะขอยกเลิกจะเป็นไรไหมคะ?"

(ว้ายตายแล้ว!..ไม่ได้นะน้องมินถ้าน้องมินยกเลิกทางเราต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นล้านเลยนะคะ!"เป็นล้านเลยหรอทำไมมันแพงแบบนั้นล่ะT^T

"คา...ค่ะเข้าใจแล้วมินจะรีบไปนะคะ"เอาวะทำก็ทำรับมาแล้วนิไปเงียบๆอย่าให้พี่เคย์รู้ก็พอ

-สตูถ่ายแบบ-

"โอ้ยเริ่ดคะ!"ฉันยิ้มอ่อนๆส่งไปให้พี่แก้มตอนนี้ฉันเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วกว่าจะหนีจากพี่เคย์มาได้มันช่างอยากลำบากฉันต้องโกหกว่าต้องมาทำงานวิจัยกับเพื่อนพี่เคย์ก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อฉันจึงต้องอ้อนวอนขอร้องแถบตายกว่าจะได้ออกมา

"คะ..คือมินไม่มันใจเลยเหมือนจะหลุด"ฉันทำท่าจะดึงชั้นใจขึ้นมาแต่ก็โดนพี่แก้มตีมือก็ฉันไม่มั่นใจจริงๆนิหน่าเสื้อในที่ฉันใส่มันเป็นแบบไร้สายมันเหมือนเสื้อในปีกนกอะแต่ว่ามันดูดีกว่าเท่านั้นเองส่วนข้างล่างก็เป็นกระโปรงเทเอสีดำไม่ได้โชว์ชั้นในแต่อย่าใดเขาขายแค่เสื้อในเท่านั้นผมก็ปล่อยยาวดัดลอนเสริมด้วยหมวกใบใหญ่

"เริ่มถ่ายดีกว่าครับ"พี่ตากล้องหันมาพูดกับฉันตาก็เอาแต่มองมาที่น่าอกฉันฉันจึงต้องเอาผมมาบังๆไว้กน้าอกฉันเล็กซะที่ไหนล่ะ

แซะ แซะ

"ดีครับ"

แซะ แซะ แซะ

"หันข้าง...อ่าดีครับ"

ฉันก็โพสต์ท่าไปต่างๆนาๆพยามไม่เอาผมไว้ด้านหลังจนในที่สุดพวกเราก็ถ่ายเสร็จ

"พี่แก้มคะหนังสือวางวันไหนหรอคะ"ต้องถามไว้ก่อนเพราะวันที่ลงหนังสือฉันจะไปเที่ยวเหนือกับพี่เคย์เพราะฉันจะไม่ให้พี่เคย์รู้เรื่องนี้เด็ดขาด

"อีก1อาทิตย์คะพี่ว่าต้องขายหมดภายใน3วันแน่ๆเลย"ฉันยิ้มให้กับพี่แก้มและไหว้ขอบคุณทีมงานทุกคนก่อนจะไปเปลี่ยนชุดกลับคอนโด พูดไม่ผิดหรอก คอนโด ไม่ใช่หอพักแล้ว ฉันโดนย้ายเรียบร้อยแล้วจ้า

-คอนโด-

"หื้ม..กลับมาแล้วหรอ"พี่เคย์ที่กำลังยืนทำอะไรอยู่ไม่รู้หันมาทักฉันในมือก็ถือผักมากมาย

"คะ...พี่เคย์ทำไรอยู่หรอ"ฉันเดินเข้าไปสวมกอดพี่เคย์จากด้านหลังก่อนจะชโงกหน้าไปดูก็เห็นพี่เคย์กำลังต้มผักอยู่

ฟอดดด

"กำลังทำต้มจืดครับ...แล้วก็ผัดผักรวมมิตร"พี่เคย์เอี้ยวตัวมาหอมแก้มฉันก่อนจะหันไปและชูวัตถุดิบให้ฉันดูนี่เขาทำอาหารเป็นด้วยหรอเนี้ย

"ทำเป็นด้วย..เก่งจัง"

"ครอบครัวฉันก็ทำเป็นหมดนะแถมยังมีเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออีกด้วย"พี่เคย์ดูจะตื่นเต้นกับสิ่งที่ตัวเองพูดอย่างไงไม่รู้จนฉันก็อดจะถามไม่ได้

"ยังไงคะ"

"ก็สี่พี่น้องตระกูลมาร์คัสทำอาหารเป็นหมดทุกคน"พี่เคย์พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังแล้วมันจะตื่นเต้นตรงไหนก็เคย์พี่น้องทำอาหารเป็น

"มันน่าตื่นเต้นตรงไหรเนี้ย"ฉันย่นจมูกใส่พี่เคย์

"ก็รสชาติไง....พวกเราสี่คนไม่ว่าจะทำอาหารอะไรรสชาติจะเหมือนกันหมดจนพ่อกับแม่ยังจับไม่ได้ว่าใครเป็นคนทำอาหารอะไรกันแน่"เอิ่ม..ก็อึ้งดีแหะพี่น้องทั้งสี่มีความสามารถพิเศษในการทำอาหารให้ออกมาเป็นรสชาติเดียวกันหมด

"ทำไมถึงเป็นแบบนั้นได้ละคะ"

"สงสัยเวลาเรียนก็เรียนพร้อมกันล่ะมั้งเลยจำมาเหมือนๆกัน"พี่เคย์ไหวไหล่และหันกลับไปหั่นผักตามเดิมงั้นก็มาเข้าเรื่องของฉันบ้างดีกว่า

"พี่เคย์"ฉันผละออกจากอ้อมกอดพี่เคย์และหยิบเอาแครอทมาหั่นช่วย

"หื้ม"

"อีก3วันเราไปเหนือกันนะ"พี่เคย์หันหน้ามาหาฉันอย่างต้องการคำตอบ

"คือหนูต้องไปศึกษาพวกต้นพืชที่เป็นยาอะเขาว่าที่เหนือมีเยอะพอดีมินอยากทำวิจัยเรื่องนี้"พี่เคย์พยักหน้าเข้าใจแล้วตกลงจะไปไม่ไปอะแต่เรื่องวิจัยฉันก็กะว่าจะทำจริงๆนะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไรงี้

"ตกลงไปไหม"ฉันถามย้ำ

"ฉันไม่ปล่อยเธอไปคนเดียวหรอกน่า"หื้มน่ารักจังเลยฉันกระโดดหอมแก้มพี่เคย์ทั้งสองข้างก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้และหันมาช่วยพี่เคย์หั่นผักตามเดิม

จุ๊บ จุ๊บ

"หายกัน"ฉันตกใจเมื่อพี่เคย์ก้มลงมาจุ๊บแก้มฉันทั้งสองข้างคนบ้าชอบทำให้ใจฉันสั่นอยู่เรื่อย

-ห้าง-

ฉันเดินเลือกซื้อของใช้อยู่ในห้างเพราะพรุ่งนี้ก็ต้องเตรียมตัวไปเหนือแล้วส่วนรถก็เป็นรถทัวร์ฉันไม่มีตังค์มากพอนั่งเครื่องบินไปหรอกนะส่วนเรื่องนี้พี่เคย์ไม่รู้หรอกว่าไปยังไงเพราะฉันเห็นเขายุ่งๆกับการเรียนอยู่เขาบอกว่าต้องรีบส่งงานให้ครบก่อนพอกลับมาจะได้ไม่ต้องมานั่งปั่น

เมื่อเลือกของใช้เสร็จแล้วฉันก็เตรียมตัวจะกลับบ้านแต่สายตาฉันหันไปเห็นร้านหนังสือที่มีคนอยู่เยอะมาก!ย้ำว่าเยอะมากส่วนมาเป็นผู้ชายสงสัยร้านเขาคงลดราคาหนังสือล่ะมั้ง

Rrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันหยิบมาดูพี่แก้มโทรมาหาฉันฉันก็กำลังจะกดรับแต่หน้าจอก็ดับไปก่อน

"แบตหมดสินะ"ฉันพึมพัมอยู่คนเดียวมองเจ้ามือถือที่ดันแบตหมดซะได้ต้องรีบกลับคอนโดแล้วล่ะกลับช้ามีหวังโดนบ่นอีกแน่แถมแบตโทรศัพท์ยังมาหมดอีก

ตุ๊บ!

"นี่มันอะไร!"ฉันเดินเข้าห้องมาก็ต้องตกใจเมื่อพี่เคย์ปาหนังสือกระทบกำแพงจนมันล่นลงพื้นเสียงดังลั่นเขาเป็นอะไรเนี้ย

"เป็นอะไรของพี่"

"เธอดู...ดูว่าเธอทำอะไรไว้"พี่เคย์ชี้ไปที่นิตยสารที่มันนอนคว่ำอยู่ฉันก้มลงไปหยิบก่อนจะผลิกมันขึ้นมาดูเมื่อได้เห็นฉันถึงกับพูดไม่ออก บอกได้คำเดียวว่า ฉันซวยแน่ๆ

"เออ...มะมันคืองาน...งานไงอย่าสนจะ.."

"ฉันบอกเธอแล้วนะทำไมเธอถึงขัดคำสั่งฉันวะ"พี่เคย์เดินเข้ามาจับไหล่ฉันอย่างแรงจนฉันเบะปากออกมาเพราะมันเจ็บแต่จะโทษใครได้เรื่องนี้ฉันผิดจริง

"นะ..หนูขอโทษหนูปฏิเสธงานนี้ไม่ได้จริงๆ"ฉันซบอกกว้างของพี่เคย์เพื่อหวังว่าเขาจะใจเย็นกว่านี้เราจะได้คุยกันรู้เรื่องไม่มีการเจ็บตัวใดๆ

"ฉันก็หวงแฟนฉันเหมือนกันนะใครจะชอบให้แฟนตัวเองไปโชว์เนื้อหนังแบบนั้นแถมนมก็ใหญ่ฉันหวง!"ฉันยิ้มออกมาทันทีกับประโยคของพี่เคย์รู้สึกดีจังเวลามีคนมาหวงมาห่วงเราแบบนี้

"คา...ค่ะต่อไปจะไม่รับงานแบบนี้แล้ว"ฉันยกนิ้วก้อยขึ้นมาสัญญากับพี่เคย์พี่เคย์อมยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ยอมเอานิ้วก้อยของเขามาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของฉัน

"สัญญาแล้วนะถ้าเธอผิดสัญญาเธอได้ตายคาอกฉันแแน่!"ฉันได้แต่ยิ้มแหย่ๆให้กับพี่เคย์ก่อนจะรีบวิ่งไปซาร์ตแบตอย่างด่วนจี๋ก็ไหนบอกว่าออกพรุ่งนี้ไงแล้วพี่เคย์ไปเอาหนังสือมาจากไหนเนี้ย!

เมื่อซาร์ตไปได้สักพักฉันก็ต่อสายหาพี่แก้มทันที

"ไหนพี่บอกว่า1อาทิตย์ไงกว่าหนังสือจะออก"

(พี่ซอรี่จ้า..พี่จะโทรไปบอกแล้วนะแต่สายก็ตัดไปพอโทรไปใหม่ก็ติดต่อไม่ได้เลย)

"แล้วทำไมถึงออกก่อนกำหนดละคะ"

(อ่อ..คือว่ามันมีบริษัทคู่แข่งจะออกหนังสือมาเหมือนกันเราเลยชิงออกก่อนเพื่อเรียกคะแนนก่อนนะจ่ะ)

"อ่อคะ...งั้นมินวางนะ"ฉันกดตัดสายทันทีแล้วรีบวิ่งไปหาพี่เคย์ที่นอนดูบอลอยู่แล้วทริปเหนือของฉันละคงอดใช่ไหม

"พี่เคย์​"ฉันเรียกเขาเสียงอ้อนอยากไปจริงๆนะของก็เตรียมไว้หมดแล้วอะ

"ยังไม่นอนอีกหรอแล้วพรุ่งนี้ไปกี่โมงแล้วเราจะไปรถไรกัน"พี่เคย์รัวคำถามใส่ฉันจนฉันมึงงงไปหมด

"นะ..นี่พี่จะไปกับหนูจริงๆใช่ไหม"ฉันวิ่งเข้าอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างด่วนจี๋พร้อมกับทำตาปริบๆ

"ก็บอกแล้วไงฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปคนเดียวหรอก"ฉันยิ้มกว้างออกมาก่อนจะจุ๊บปากนิ่มๆเพื่อเป็นรางวัล

จุุ๊บ

"ขอบคุณนะที่พี่ไม่โกรธหนู...หนูสัญญาหนูจะไม่ทำให้พี่โมโหอีกแล้ว"ฉันซบไปที่อกแกร่งพี่เคย์หลูบผมฉันเบาๆก่อนกดจูบมาบนผมฉัน

"ยังไม่ตอบคำถามฉันเลยเราจะไปยังไงกัน"

"รถทัวร์คะ"

"หื้มตั้งหลายชั่วโมงคนก็เยอะอึดอัดจะตาย"

"ก็หนูไม่มีตังซื้อตั๋วเครื่องบินนิหน่า"

"แล้วทำไมไม่บอกหะ"พี่เคย์บิดจมูกฉันไปมาก็ฉันไม่อยากรบกวนเขานี่หน่าเป็นคนชวนไปฉันก็ควรจะออกเองสิ

"ก็ไม่อยากรบกวน"

"เมียคนเดียวฉันเลี้ยงได้...ที่หลังมีปัญหาเรื่องเงินเดินเข้ามาอ้อนฉันก็พร้อมเปย์แล้ว"

-เชียงใหม่-

"เย้ๆถึงแล้ว...สบายจัง"ฉันยืนกางแขนรับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าฉันขึ้นเครื่องมาตั้งแต่ตี4มาถึงนี้ก็เช้าพอดีอาการที่นี้ดีมากๆเลยละมันเย็นสบายแถมยังมีกลิ่นพืชพรรณไม้อีกด้วย

"ไปโรงแรมก่อนไหมฉันง่วง"พี่เคย์เดินลากกระเป๋าใบใหญ่มาทั้งสองข้างฉันใช้แรงงานพี่เคย์มากไปรึเปล่าเนี่ย คริๆ

"โอเคคะ"ฉันเดินเข้าไปลากกระเป๋าของฉันพี่เคย์ทำท่าจะไม่ปล่อยให้ฉันลากเองแต่พอเจอสายตาอ้อนๆของฉันไปก็ยอมปล่อยฉันและพี่เคย์เดินทางมาถึงโรงแรมในเวลาต่อมาเรื่องโรงแรมพี่เคย์ก็จัดการให้อีกแหละคือตอนแรกที่จะพักคือบ้านของคนที่ฉันติดต่อไว้แต่พี่เคย์บอกว่ามันไม่สะดวกเขาเลยจองโรงแรมให้

"ฉันขอนอนซักงีบนะ"พี่เคย์ลากกระเป๋ามาไว้ในห้องก่อนหันมาพูดกับฉันพอพูดจบก็กระโดดขึ้นเตียงไปเลยสงสัยคงเหนื่อยจิงๆแหละ

ฉันเปิดกระเป๋าออกทั้งสองใบและจัดของให้เขาที่ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงฉันก็เริิ่มล้าเลยกระโดดขึ้นเตียงไปนอนข้างๆพี่เคย์และไม่ลืมกระดิ๊บไปซบอกพี่เคย์อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นกับอกแกร่งนี้มันเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น

"อื้ออ"ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แล้วมองไปรอบๆก็ไม่เห็นพี่เคย์แล้วสงสัยคงอาบน้ำอยู่ล่ะมั้งเพราะฉันได้ยินเสียงน้ำไหล

แกร้ก

"อ่าวตื่นแล้วหรอ"พี่เคย์เดินออกจากห้องน้ำมาด้วยสภาพที่นุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวโชว์หน้าท้องที่เป็นลอนสวยงามฉันหน้าร้อนขึ้นมาทันทีไม่ชินจริงๆไม่เลยร่างกายของผู้ชายคนนี้มันดูดีเกินไป

"ตื่นมาก็ทำหน้าหื่นเลยอยากหรอ"

"ใช่...หะ...ห๊าป่าวๆไม่มีไร..พะ...พี่ไปแต่งตัวเลยนะพื้นเปียกหมด"โอ้ยฉันจะลนไปไหนเนี้ยและฉันจะเคลิ้มไปกับเขาทำไมไม่ไหวไม่ไหวจริงๆสมองฉัน

"หึๆ"พี่เคย์หัวเราะในลำคอก่อนยอมเดินไปแต่งตัวฉันเลยรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเขินจะตายอยู่แล้วเนี่ย

เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วฉันเดินออกมาจากห้องเห็นพี่เคย์กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ฉันเลยเดินเลี่ยงไปทางห้องครัวเพื่อหาอะไรกินดีนะที่โรงแรมนี้มีของกินให้โคตรจะดีเลย

"ไปถนนคนเดินกันไหม"ฉันหันไปถามพี่เคย์ที่เดินเข้ามาในครัวฉันอยากไปอะนี่ก็6โมงกว่าแล้วคนกำลังเยอะเลย

"คนเยอะฉันไม่ชอบ"พี่เคย์ดูท่าจะหงุดหงิดสงสัยเขาคงไม่ชอบที่แบบนั้นก็ลูกคุณหนูอะนะฉันเข้าใจ

"อืมๆ"ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะส่งยิ้มไปให้แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้นฉันก็แอบนอยด์นิดหน่อยก็ฉันอยากไปอะ

"ทำแบบนี้ฉันรู้สึกผิดนะ"พี่เคย์เดินเข้ามาลูบหัวฉันฉันจับมือบนหัวออกก่อนจะเอามาแนบแก้มต้องอ้อนเพื่อพี่เคย์จะใจอ่อน

"หนูไม่ไปก็ได้"ปากพูดไม่ไปแต่สายตากับอ้อนวอนให้เขาพาไป

"เฮ้อ..มาแนวนี้ฉันก็ต้องยอมเธอทุกทีสินะ"พี่เคย์พูดออกมายิ้มๆฉันเมื่อได้ยินประโยคนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างทันทีลูกอ้อนฉันได้ผลเสมอกับผู้ชายคนนี้

"หนูว่าจะถามหลายรอบแล้วนี่แหวนอะไรหรอใช่แหวนประจำตระกูลปะ"ฉันลูบไปตามมือหนาก็พวกคนรวยๆเขาจะมีแหวนประจำตระกูลแต่ของพี่เคย์จะต่างออกไปเพราะมันเป็นแหวนเรียบๆไม่ได้มีลวดลายอะไร

"อืมใช่"

"ว่าแล้วเชียว"ฉันลูบไปที่แหวนนั้นไปมาอย่างถนอมและก็ต้องตกใจเมื่อพี่เคย์กระตุกมือฉันเข้าไปกอด

"อารมณ์ไหนเนี่ย"

"ก็อยากกอดอะ...ฟอด"ไม่ว่าเปล่าพี่เคย์ก้มหน้ามาหอมแก้มฉันอีกฉันก็เขินหน้าแดงไปตามระเบียบ

"หนูไปแต่งตัวก่อนน้า"ฉันผละตัวออกจากพี่เคย์ก่อนวิ่งเข้าไปในห้องโดยมีเสียงตามหลังฉันมาและฉันก็อดที่จะยิ้มกับประโยคนั้นไม่ได้

"ห้ามแต่งโป๊นะฉันหวง"น่ารักจริงๆผู้ชายคนนี้

#มันมีStory