บทที่ 27 เป็นให้เอง

@ห้องพริกแกง

“หิว...” เสียงทุ้มของพี่ยูเอ่ยลอย ๆ เหมือนคุยกับตัวเอง แต่เชื่อเถอะมันไม่ใช่อย่างนั้น เรานั่งหัวจะชนกันขนาดนี้ ต้องได้ยินชัดเต็มสองรูหูอยู่แล้ว

“เอานมมั้ย ในตู้มีอยู่นะคะ” ฉันเหลือบดูคนตัวสูง เขานั่งเท้าคางกดเปลี่ยนช่องทีวีไปมาสบายอารมณ์ หิวจริงหรือหิวปลอมล่ะเนี่ย สภาพเหมือนหิวการ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ