บทที่ 33 คนในอดีต

รอบตัวเงียบสงัดไร้เงาผู้คน มีเพียงเสียงคลื่นสาดซัดเข้าหาดทรายช่วยทำลายความวังเวง คนตัวเล็กนั่งกอดเข่า สายตามองเหม่อไปทางท้องทะเลสีรัตติกาลอันกว้างใหญ่ยามค่ำคืน

หลังแยกย้ายจากทุกคน ยูนิกซ์ขับรถพาพริกแกงมาสงบจิตสงบใจบนหาดส่วนตัวของครอบครัว ตั้งแต่มาถึง เธอขอปลีกตัวไปนั่งอยู่เงียบ ๆ คนเดียว ด้วยรู้นิส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ