บทที่ 43 รับผิดชอบ

- เช้าวันต่อมา -

“ตัวเล็ก” ยูนิกซ์เรียกคนขี้เซาเบา ๆ ไม่รู้ว่าหนาวหรืออย่างไรเธอถึงได้ซุกอกเขาหลับไปทั้งคืน ตื่นขึ้นมาก็ยังอยู่ในท่าเดิม

น่าเอ็นดู

พอเห็นน้องยังหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราว เขาจึงค่อย ๆ ขยับตัวเธอออกอย่างเบามือ หยิบหมอนมารองแทนแขนของเขาที่เธอใช้หนุนมาตลอดทั้งคืนแทน ก่อนจะลุกไปอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ