บทที่ 21 เปราะบาง 1 (2) จบตอน

[พาร์ท : ฉลามดุ]

ผมมองแผ่นหลังเล็กๆ ของคะนิ้งที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ แล้วนั่งกุมมือของตัวเองไว้เพียงลำพัง

ทำไมอยู่ดีๆ ถึงต้องไปเร่งเธอด้วยวะ?

ผมถามตัวเอง แล้วต่อมาก็ส่ายหน้าให้มันสร่าง เหม็นกลิ่นเหล้าตัวเองชิบหายเลย ความจริงแล้วผมปวดหัวตุบๆ ตั้งแต่ตอนที่นิ้งร้องไห้ออกมาพอผมถามเธอถึงเรื่องที่เธอต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ