บทที่ 27 มีเเต่เธอ (2) จบตอน

“เอ่อ... ช่างเถอะค่ะ เราไม่ติดใจเอาความอะไรแล้วล่ะ” ฉันพูดเพื่อให้ทุกคนใจเย็นลง มองส้มหวานที่นั่งฟังเงียบๆ อยู่ที่โซฟาด้านหน้าห้อง เธอคิดว่าไม่ใช่เรื่องที่ต้องยุ่งเกี่ยวด้วยเลยไม่ได้พูดอะไร แต่ก็พยักหน้าให้ฉันพูดต่อ “แค่ช่วยเรื่องค่ารักษาแค่นี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ”

ฉันพูดกับเธอด้วยรอยยิ้ม แล้วผู้หญิงคนนั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ