บทที่ 6 รู้สึกดีแปลก ๆ
“ผมขอโทษ !”
เขาชักมือกลับอย่างปุบปับ เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฝืนใจพูดโดยที่ไม่หลบสายตา
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
เดวินถามเธอโง่ ๆ พอนึกขึ้นได้เขาก็หน้าแดงไปถึงใบหู... ถ้าหากเธอเจ็บก็ต้องเจ็บที่นมอยู่แล้ว
“คุณรีบไปล้างเนื้อล้างตัวเถอะครับ เดี๋ยวตรงนี้ผมจัดการเอง”
ท่าทางประดักประเดิดของชายหนุ่ม ทำให้ญรินดารู้สึกดีขึ้นแบบแปลก ๆ อย่างน้อย คราวนี้เธอก็ไม่ได้หน้าแตกแค่คนเดียว
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง
เดวินครางอย่างโล่งใจ ญรินดาเป็นสาวสวยที่มีเรือนร่างยั่วยวนสายตาผู้ชายอย่างร้ายแรงที่สุด ใบหน้าขาวใสตากลมแบ๊วจะมองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ กลีบปากสีชมพูอิ่มย้อยเวลาที่เผยอแย้มดูท้าทายเหลือเกิน
ถึงแม้เธอจะสวมใส่เสื้อผ้ารุ่มร่ามที่หลวมโพรกกว่าตัวก็ยังพอมองเห็นเค้าโครงสัดส่วนน่าจับต้อง ทรวงอกกลมโตที่พุ่งตระหง่านชูชัน ดันเนื้อผ้าออกมาจนนูนเด่นชวนเสียวไส้
เดวินเป็นผู้ชายที่มีความสุขุมเยือกเย็นคนหนึ่ง พอมาอยู่ใกล้ ๆ กับญรินดา เขากลายเป็นไอ้ซื่อบื้อไปเลย เขาอยากจะวางท่าเป็นสุภาพบุรุษมาดนิ่งอยู่หรอก แต่เธอเซ็กซี่น่าเคี้ยวไปหมดทั้งตัว ใจมันเลยแกว่งไม่หยุด
ถ้าหากญรินดาไม่ใช่ลูกสาวเจ้านาย เขากับเธอคงมีเรื่องได้เสียกันตั้งแต่ตอนที่เธอทำไข่ตกพื้นแล้ว หุ่นเพรียวขาสวยแบบนี้... มันน่าจับเล่นท่าผาดโผน
พ่อเลี้ยงทรงกลดมีเรื่องขัดแย้งกับเสี่ยตระการ นักลงทุนรายใหญ่ ซึ่งอยู่เบื้องหลังของพวกโจรที่ลักพาตัวญรินดาไปเรียกค่าไถ่อีกทอดหนึ่ง หญิงสาวจึงต้องลี้ภัยอยู่ที่เกสต์เฮ้าส์ของเดวินสักระยะ
ที่นี่อยู่ใกล้ทะเลและไม่ห่างจากตัวเมือง ทุกเย็นจะมีตลาดนัดแผงลอยตั้งเรียงรายเป็นแนวยาวตลอดสองฝั่งถนนเข้าสู่ชายหาด เรื่องอาหารการกินจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับทั้งคู่อีกต่อไป
“คุณน้องคนสวยขา วันนี้มีเสื้อผ้าแบบใหม่มาเพียบเลย แวะเข้ามาลองดูก่อน ไม่ซื้อไม่เป็นไรค่ะ”
แม่ค้าร้านขายเสื้อผ้าสตรีปรี่เข้ามาดึงแขนญรินดาเข้าไปในร้าน ราวกับรู้จักมักจี่กันมาเป็นชาติ กุลีกุจอหยิบชุดนั้นชุดนี้มาทาบร่างของเธอ แล้วก็หันไปสอบถามความคิดเห็นจากเดวิน
“สุดหล่อ ดูสิ ชุดนี้เหมาะกับแฟนคุณมาก ๆ”
ทั้งคู่สบตากันเขิน ๆ ริมฝีปากกระตุกเหมือนจะยิ้ม แม่ค้าปากหวานดูออกว่าตัวเองพูดถูกใจคนฟัง จึงอวยต่อไม่หยุด
“ชุดสีฟ้านี่ก็สวย ชุดสีแดงก็สวยเหมือนกัน ถ้าซื้อสามชุด พี่จะขายให้ราคาส่ง เอาไหมคะ”
“แล้วแต่คุณผู้หญิงครับ” คนตอบมีรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะแวบหายไป เปลี่ยนเป็นสีหน้านิ่งเฉย
“แหม... แฟนตามใจขนาดนี้ ชอบก็จัดประหยัดทำไมล่ะคะ ร้านพี่มีชุดนอนไม่ได้นอนด้วยนะ ผิวขาว ๆ หุ่นดี ๆ อย่างคุณน้อง รับรองว่าใส่แล้วเริด ใส่แล้วต้องโดนแน่ ๆ” กระซิบกระซาบเสียงเบา ให้ได้ยินกันแค่สองคน
แม่ค้าปากหวานลากญรินดาไปลองเสื้อผ้าที่หอบหิ้วมาเต็มอ้อมแขน ก่อนจะกวักมือหย็อย ๆ เรียกเดวิน
ทั้งคู่ไม่ได้แก้ไขความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ เขาจึงไหลไปตามสถานการณ์ แต่คิดไม่ถึงว่าญรินดากำลังลองสวมชุดนอนซีทรู
พอแม่ค้าเปิดผ้าม่านออก เขาถึงกับยืนตะลึง จ้องมองเธอตาค้าง... แสงนีออนส่องจับผิวขาวอมชมพูเนียนใสราวกับไข่มุก สองเต้าอวบอัดพุ่งตระหง่านชวนให้เกิดอารมณ์หื่น
“ผมขอโทษ !” ชายหนุ่มกระชากผ้าม่านปิดพรืด แล้วเดินดุ่ม ๆ ออกไปยืนรออยู่หน้าร้าน
“ทำอย่างกับไม่เคยเห็นผู้หญิงโป๊” ต่อว่าด้วยความหมั่นไส้
ญรินดาหรี่ตามองต่ำ ริมฝีปากที่เม้มสนิท เหยียดโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอหยิบชุดวาบหวิวขึ้นมาทาบกับอก มองดูที่กระจกส่องเงา แล้วก็หันซ้ายหันขวา
หนุ่มหล่อสวมกางเกงยีนส์สีดำกับเสื้อยืดสีดำ ที่ยืนหลบมุมอยู่ในร้านขายเสื้อผ้าสตรี แม้จะแต่งตัวตามสบาย แต่ก็ยังกลายเป็นจุดสนใจ
สายตาชื่นชมของพวกสาว ๆ ทำให้ญรินดาหงุดหงิดอารมณ์เสีย เธอเดินไปสะกิดแขนของเขาและแกล้งพูดล้อเลียน
“คุณแฟนคะ ฉันใส่ชุดนี้แล้วเป็นยังไงบ้าง” หมุนตัวให้เขาดูชัด ๆ รอบหนึ่ง แถมยิ้มหวานอีกหนึ่งกรุบ
เดวินมีสีหน้ายุ่งยากใจ เพราะขณะเดียวกันเขาสังเกตเห็นว่ามีคนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพของญรินดา ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและอยู่เหนือการควบคุม
“วันนี้คนเยอะ รีบกลับกันเถอะ” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบเสียงทุ้ม ทำเอาญรินดาขนลุกเกรียว
“เรายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนะคะ”
“ไปกินที่บ้าน”
“แต่ฉันอยากกินข้าวที่นี่”
“ไม่ได้” เขาปฏิเสธเสียงดุ
“ทำไมคะ” เธอซักไซ้
“มีคนแอบถ่ายรูปคุณ” เขาตัดบท แย่งถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าไปถือไว้ จับจูงเธอเดินฝ่าฝูงชนในตลาด เพื่อจะพาไปขึ้นรถ
เดวินมีส่วนสูงไม่ต่ำกว่าหกฟุตสามนิ้ว ร่างกายกำยำแข็งแรงและมีบุคลิกเคร่งขรึมดุดัน ญรินดารู้ดีว่าชายหนุ่มสามารถปกป้องคุ้มครองเธอได้ ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแค่ไหน
