บทที่ 74 กระหายเหยื่อ

“อย่าดื้อสิคะ”

ชายหนุ่มจ้องเธอตาละห้อย ร่างบางนั่งลงบนเตียง พลางลูบหมอนด้วยท่าทางยั่วยวน “ถ้าต้องรอนานๆ ฉันอาจจะเบื่อจนผล็อยหลับก็ได้นะคะ”

“รับรองว่าไม่เกินห้านาที”

หลุยส์รีบถอดเสื้อผ้าอย่างไวจนเหลือเพียงบ็อกเซอร์ติดกาย เขาไม่ลืมถอด Vacheron Constatin วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งของโรงแรมด้วยความทะนุถนอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ