บทที่ 84 ดิ่งวูบแล้วทยานสูง

หลังจากนั้นครู่ใหญ่ ความเหนื่อยล้าระทึกใจเริ่มค่อยๆ เบาบาง

ธาวิศเท้าศอกพยุงลำตัว เพื่อไม่ให้น้ำหนักกดทับร่างหญิงสาว เขาเกลี่ยปอยผมเปียกชื้นออกจากใบหน้าสวยหวาน แล้วใช้ท้องนิ้วหัวแม่มือสัมผัสกลีบปากเห่อบวมของเธออย่างอ่อนโยน

“เจนได้วิศแล้ว ต้องรับผิดชอบวิศนะ” ริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้มมีเลศนัย

โดนหนุ่มร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ