บทที่ 48 Chapter : 48

-หนึ่งเดือนต่อมา-

“อ้าว~ ว่าไงไอ้น้องเขย ไหว้พี่เมียรึยังครับ”

“ไหว้พ่อง!” ผมชูนิ้วกลางให้มันแทนการไหว้ ไอ้เหี้ยเวกัสก็ยิ้มพอใจ โรคจิตฉิบหาย โรคจิตเหี้ย ๆ เดินออกมาต้อนรับผมหน้าบ้านก็พูดจากวนส้นตีนทันที

“ฮึ ๆ ๆ ก้าวร้าวสัส ๆ”

“กูก้าวร้าวได้มากกว่านี้อีกถ้ามึงสาระแนมารับเมียกูมากินข้าวกับครอบครัวแล้...