บทที่ 27 ขาดยา

กลิ่นข้าวต้มหอมอ่อน ๆ โชยเข้ามาในโสตประสาทการรับรู้ของฉัน ส่งผลให้ภายในกระเพาะเริ่มทรยศกัน ฉันพยายามนั่งข่มความหิวโหยจากการอดอาหารมาหลายวันติดของตัวเองอย่างสุดความสามารถเพราะไม่อยากหันไปสนใจชามข้าวต้มข้างเตียง

ฉันรู้ว่าสิ่งที่พยายามทำอยู่มันโง่สิ้นดี ฉันควรจะเลิกต่อต้านแล้วคว้าชามข้าวนั่นมาใส่กระเพา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ