บทที่ 47 อดีต

แปดปีก่อน…

[ไม่กลับมารอที่โรงเรียนจริง ๆ เหรออัยย์ ฉันไม่อยากให้เธออยู่ที่นั่นคนเดียวเลยนะ] น้ำเสียงห่วงใยจากปลายสายเรียกรอยยิ้มน่ารักประดับบนใบหน้าสวย มือบางหยิบช้อนขึ้นตักไอศกรีมเข้าปากขณะฟังปลายสายพูดต่อ [อีกตั้งเกือบชั่วโมงกว่าฉันจะไปถึง อยู่คนเดียวได้จริง ๆ นะ]

‘อื้อ ที่ร้านคนเยอะจะตาย ฉันอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ