บทที่ 62 ต้องไป

พรึ่บ!

ต้นชาแถวเดิมสั่นไหวอีกครั้ง ทำให้รู้ว่าบริเวณนั้นมีใครบางคนกำลังยืนอยู่ ผมค่อย ๆ ย่องไปด้านหลังด้วยความเงียบเชียบ พยายามทำให้เกิดเสียงน้อยที่สุด ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่หลังต้นชาต้นหนึ่งซึ่งมองจากตรงนี้ไปสามารถมองเห็นต้นชาที่เกิดการเคลื่อนไหวนั่นได้อย่างชัดเจน

บริเวณนั้นปรากฏร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่...