บทที่ 9 ฮาเดส
หกเดือนต่อมา
ภายในบ้านหลังใหญ่ที่ครั้งหนึ่งเคยอบอวลไปด้วยบรรยากาศแสนอบอุ่นของครอบครัวฮายาชิ ในเวลานี้ไม่หลงเหลือสิ่งเหล่านั้นอีกแล้ว มีเพียงความเงียบครอบงำไปทั่วบริเวณบ้านราวกับไร้สิ่งมีชีวิตภายในสถานที่แห่งนี้
แสงไฟจากห้องนอนชั้นบนสุดเปิดสว่างเพียงดวงเดียวท่ามกลางความมืดโดยรอบ ชายหนุ่มเจ้าของห้องกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ดวงตาคมกริบจับจ้องหน้าจอตรงหน้านิ่งงัน ปลายนิ้วลากเม้าส์คลิกย้อนภาพวิดีโอวนไปวนมาซ้ำ ๆ
มันคือภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เป็นสิ่งที่เขาใช้เวลากว่าหกเดือนในการตามหา เนื่องจากหลักฐานชิ้นนี้เป็นหลักฐานสำคัญที่ทางตำรวจเก็บเอาไว้อย่างแน่นหนาทำให้ยากแก่การช่วงชิงมันมา และมันยังเป็นหลักฐานเพียงชิ้นเดียวที่สามารถบันทึกภาพขณะเกิดเหตุเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่ตำรวจชั่ว ๆ พวกนั้นเก็บมันไว้อย่างดีเพื่อปกป้องคนร้ายตัวจริงนั่นเอง!
หากทว่า… ในเวลานี้เขาได้มันมาครอบครองแล้ว…
และถึงเวลาที่เขาจะได้รู้เสียทีว่าใครที่อยู่กับน้องสาวเขาเป็นคนสุดท้ายก่อนเธอจะเสียชีวิต แม้คดีจะถูกปิดไปด้วยการสรุปว่าฆ่าตัวตาย แต่เขาไม่มีทางยอมให้มันจบแบบนี้ง่าย ๆ แน่นอน เขาไม่มีทางยอมให้เรื่องมันจบแบบนี้เด็ดขาด!
ชอนซาจะต้องไม่ตายฟรี! น้องสาวของเขาต้องได้รับความเป็นธรรม!
ดวงตาคมกริบจับจ้องโถงทางเดินหน้าประตูห้องวีไอพีของชอนซานิ่ง ภาพวงจรปิดเคลื่อนไหวช้า ๆ วินาทีต่อมาปรากฏร่างบางเดินเข้ามาในบริเวณที่กล้องกำลังบันทึกภาพ เธอสวมชุดสีขาว มัดผมรวบตึง และสวมแว่นตากันแดดสีดำ เธอยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องของชอนซาประมาณหนึ่งนาที ก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไป
ผู้หญิง… อย่างนั้นเหรอ?
คำถามมากมายปรากฏขึ้นภายในใจของชายหนุ่ม เขากรอภาพเร่งคามเร็วจนถึงช่วงที่เธอคนนั้นเปิดประตูออกมาซึ่งเป็นเวลาก่อนหน้าที่ชอนซาจะตกลงมาเพียงสิบนาที
และนั่น…
จังหวะที่เธอคนนั้นเดินออกมาจากห้อง… เธอไม่ได้สวมแว่นตาปกปิดเหมือนตอนแรก เขาจึงสามารถมองเห็นใบหน้าเธอได้อย่างชัดเจนเต็มสองตา…
ไม่จริง…
หัวใจของชายหนุ่มกระตุกวูบทันทีที่เห็นใบหน้าสวยแสนคุ้นตานั่น ใบหน้าสวยเรียบตึง ดวงตาคมเฉี่ยวเกรี้ยวกราดปรากฏเด่นชัด เขาจำเธอได้… ใบหน้าแบบนี้… ดวงตาแบบนี้… ผ่านไปกี่ปีเขาก็ไม่มีวันลืม… และเขาเคยเห็นเธอในคืนเกิดเหตุ…
ยามาดะ อัยย์… ทำไมถึงเป็นเธอ?!
.
.
.
[บทบรรยาย ชินซอง]
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรียกสายตาผมให้ละจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ร่างสูงของอาคิระยืนพิงประตูอยู่ตรงนั้น มันยืนกอดอกมองหน้าผมนิ่ง ๆ สีหน้าราบเรียบไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใด ๆ ไม่รู้ว่ามันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่คงจะนานพอดู ผมจ้องหน้ามันชั่วครู่ก่อนจะละสายตากลับมาที่ภาพตรงหน้าอีกครั้ง
“มึงรู้จักกับผู้หญิงในภาพสินะ” คำถามเรียบ ๆ จากอาคิระทำลมหายใจผมสะดุดเล็กน้อย มันเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาพร้อมกับโยนซองเอกสารบางอย่างให้กับผม ไม่ต้องเปิดดูก็รู้ว่าในซองนั้นมีอะไร นอกซะจาก ‘งาน’ ขององค์กร
ใช่แล้ว… ผมเข้าองค์กร Under.G ตามคำแนะนำของอาคิระเมื่อหกเดือนก่อน ระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาชีวิตของผมมันก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากนัก แค่บัดซบลงกว่าเดิมก็เท่านั้น เวลานี้ตัวผมก็ไม่ต่างจากเศษสวะสักเท่าไหร่ เพราะนับตั้งแต่ผมก้าวเท้าเข้าสู่องค์กรแห่งนี้ก็เหมือนกับการก้าวเท้าลงนรกดี ๆ นี่เอง
ผมรับงานทุกรูปแบบตามคำสั่งขององค์กร ไม่ว่างานนั้นจะเลวทรามและต่ำช้าเพียงใดผมก็ยอมทำตามโดยไม่เกี่ยง เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและความแข็งแกร่ง ผมพร้อมจะทำทุกอย่างไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม และผมจะใช้สิ่งโสมมเหล่านี้ทำลายคนสารเลวพวกนั้นให้หมด!
ผมหยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบก่อนจะลุกยืนแล้วเดินออกมานอกระเบียงห้อง บรรยากาศรอบบ้านช่างเงียบสงบและมืดมิดดีจริง ๆ เหมาะกับคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายอย่างผมมาก ตามหลักความเป็นจริงแล้วบ้านหลังนี้เป็นสมบัติของอาคิระที่พ่อแม่แท้ ๆ ทิ้งเอาไว้ให้ แต่มันไม่ค่อยได้อยู่ที่นี่เท่าไหร่ ส่วนมากจะไป ๆ มา ๆ นับตั้งแต่ชอนซายังมีชีวิตอยู่แล้ว เพราะมันไม่อยากทำให้ชอนซาลำบากใจมันเลยตัดสินใจย้ายไปอยู่คอนโดส่วนตัวแทน
“มึงจะทำยังไงกับเธอ?” อาคิระถามอีกครั้งเมื่อเห็นว่าผมเงียบไป
นั่นสินะ… ผมควรจะทำอย่างไรกับเธอ…
ตอนนี้ความรู้สึกของผมมันสับสนและตีรวนไปหมด ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชอนซาและผู้หญิงคนนั้นเลยสักนิด ไม่รู้เลยว่าสองคนนั้นรู้จักกันได้ยังไง และอะไรคือชนวนเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องเลวร้ายนั่นขึ้น เวลานี้ผมมีเพียงภาพของเธอคนนั้นจากกล้องวงจรปิดเท่านั้น แม้มันจะพิสูจน์อะไรไม่ได้ แต่มันก็ยืนยันได้ว่าเธอคือคนสุดท้ายที่อยู่ในห้องกับชอนซาจริง ๆ!
ผมขยี้บุหรี่ในมือทิ้งแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง อาคิระยังนั่งอยู่ที่เดิม มันหยิบวัตถุคู่ใจสีดำเลื่อมขึ้นมาหมุนเล่นบนโต๊ะราวกับของสิ่งนั้นเป็นของเด็กเล่น ผมเหลือบมองมันขณะนั่งลงฝั่งตรงข้ามก่อนหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู
“เตือนหรือเก็บ?” ผมถามขณะเปิดอ่านข้อมูลก่อนจะแสยะยิ้มเย็นออกมา “หึ เก็บสินะ”
“มึงดูเลือดเย็นขึ้นนะ ฮาเดส”
อาคิระจ้องหน้าผมนิ่งขณะเอ่ยชื่อนั้นออกมา ไม่ต้องแปลกใจไปว่ามันเรียกใคร เพราะนั่นคือชื่อใหม่ของผมเอง นับตั้งแต่วันที่ผมก้าวเท้าเข้าองค์กร ผมก็เหมือนคนที่ตายแล้วเกิดใหม่ ชินซองคนเดิมได้ตายไปพร้อมกับชอนซาแล้ว ชีวิตเกิดใหม่หลังจากนี้มีเพียงแค่การแก้แค้น...
ฮาเดส… เกิดมาเพื่อทวงแค้นเท่านั้น!
