บทที่ 11 ป่วยจริง ๆ

ยิ่งดึกอากาศยิ่งหนาว อลินมองไปรอบ ๆ ผู้คนเริ่มบางตาลง แต่กลับมีใครบางคนเดินออกมาจากกลุ่มผู้คนเหล่านั้น ในมือถือถุงพะรุงพะรังเต็มไปหมด ถ้าให้เดาคงจะเป็นอาหารในตลาดนั่นแหละ แต่ที่เธอไม่เข้าใจคือเขาซื้อมาทำไมเยอะแยะ

“นายหิวขนาดนั้นเลยเหรอ” ทันทีที่ถุงถูกวางลงข้าง ๆ อลินก็เอ่ยแซว

“เลือกเอาสิว่าอยากกินอะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ