บทที่ 6 ฉันจะควบคุมสติให้ดีกว่านี้
“โอ๊ย!!” นั่นไม่ใช่เสียงร้องของอลินแต่เป็นเสียงของคิงต่างหาก แต่อะไรกันที่ทำให้บอดีการ์ดหนุ่มร้องเสียงหลงออกมาแบบนั้น
เมื่อเรียกแล้วคิงส์ไม่หันกลับมา อลินจึงใช้จังหวะที่เขากำลังหันหลังให้ ขึ้นไปยืนบนโซฟาแล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังของคิงส์ ไวเท่าความคิดเธอก้มลงไปงับใบหูของเขาจนเกิดรอย
“เป็นหมาหรือไง” เขาสบถออกมา ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้
“นายนั่นแหละ เป็นหมา เที่ยวตามดมกลิ่นของฉัน” ว่าจบก็งับลงไปอีกข้าง เธอไม่รู้ว่าคนที่เธอขี่หลังจะเจ็บหรือเปล่า แต่ที่เธอรับรู้ได้ในตอนนี้คือหูทั้งสองข้างของเขาแดงมาก แดงจนน่าพอใจใครใช้ให้มาว่าเธอเป็นหมา
“ทำไมผมต้องทำแบบนั้น” เขาโต้แย้ง
“นั่นสิทำไมนายต้องสะกดรอยตามฉัน บอกมาสิว่าทำแบบนั้นทำไม” เธอคะยั้นคะยอให้เขายอมรับ “หึ...คอยดูนะฉันจะบอกพี่อเล็กซ์ให้สั่งห้ามไม่ให้นายเข้าใกล้ฉันอีก”
พรึ่บ!!
“ว๊าย!!”
อลินโดนคิงส์เหวี่ยงมาอยู่ด้านหน้าของเขา ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก จนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว เขาอุ้มเธอไว้ในท่าลิงอุ้มแตง และทันทีที่ได้เห็นตาคู่คมของผู้ชายตรงหน้า เธอรู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้าที่กำลังลามใบถึงใบหูของตัวเองทันที
“ปล่อยฉันลงนะ” เธอพยายามเอามือตีอกแกร่งของเขา พลางหลับตาแน่นไม่กล้ามองหน้าเขา
“หึ ๆ” ทันทีที่คิงส์กำลังหัวเราะในลำคอตาคู่กลมก็เปิดขึ้น แล้วจ้องเขม็งมาที่เขา
“หัวเราะทำไม” เธออายจนไม่รู้จะหันหน้าหลบไปทางไหน “ปล่อยสิ”
คิงส์ไม่ได้มีท่าทีจะกลัวคนที่เขากำลังอุ้มเลยสักนิด กำปั้นเล็ก ๆ ที่เหวี่ยงลงมาก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บเลยสักนิดเช่นกัน กลับรู้สึกสนุกที่ได้เห็นคนตรงหน้ากำลังหัวเสียเพราะทำอะไรเขาไม่ได้มากกว่า
“ไม่ปล่อยใช่มั้ย” เธอกัดฟันพูด “ได้เลย”
จากรอยยิ้มก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นหน้าเหวอทันที เมื่ออลินเอามือโอบรอบคอของคิงส์แล้วซุกหน้าลงไปก่อนจะฝังเขี้ยวของเธอลงไปบนซอกคอของเขาจนเขาต้องกัดฟันแน่นเพราะรู้สึกเจ็บ
“ยัยปีศาจ” คิงส์พึมพำเบา ๆ เพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาโดนเธอกัด แต่เพราะอยู่ใกล้กันอลินจึงได้ยินคำพูดของเขาเต็มสองหู
“ว่าไงนะ” เธอแยกเขี้ยวใส่เขา ความอายที่เกิดขึ้นก่อนหน้ามลายหายไปตั้งแต่ตอนที่เธอมุ่งเป้าไปที่ซอกคอของเขา
ว่าจบเธอก็ฝังเขี้ยวลงไปอีกครั้ง แต่คราวนี้คิงส์กลับปล่อยเธอลงไปบนโซฟาแล้วล้มตามลงไป อลินตกใจจนตาโต เมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้เธอและเขากำลังอยู่ในท่าที่ล่อแหลม เพราะขาสองข้างของเธอยังคงเกี่ยวเอวสอบของเขาไว้ มือสองข้างยังคงโอบรอบคอของเขาจนแน่น โดยลืมนึกไปว่าท่าที่เธอกำลังกัดคอของเขาก็ล่อแหลมไม่ต่างกัน
“ทำต่อสิ” คิงส์เอ่ยท้าเมื่อเห็นว่าอลินนิ่งไป
“ลุกออกไปเลย”
“กัดข้างนี้บ้าง” เขาเอียงคออีกข้างให้อลิน ซึ่งยังไร้ร่องรอยใด ๆ
แต่สายตาของอลินกลับจับจ้องไปทางฝั่งที่มีรอยกัดของเธอ รอยที่เห็นทำให้เธอขมวดคิ้ว แปลกใจที่มันมีสามรอยทั้งที่เธอกัดไปแค่สองครั้ง เธอทำหน้ามุ่ยเมื่อความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ซึ่งเธอคิดว่าตัวเองไปกัดทับรอยของใคร
“นี่มัน” เธอชี้ไปยังคอของคิงส์
“ฝีมือคุณทั้งหมด” เหมือนเขาจะเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ คงคิดว่าเขาไปให้หมาที่ไหนกัดมาละสิ
“อย่ามาโมเมนะ” เธอไม่เชื่อ คิดว่าเขากำลังแอบอ้าง
“จะดูกล้องในผับมั้ย”
“ต่อหน้าคนอื่นด้วยเหรอ” เธอถามออกไปแม้จะกลัวคำตอบก็ตาม
“อือ”
อลินเอามือปิดหน้าตัวเอง เธอทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ต่อหน้าคนอื่นมากมายได้ยังไงกันนะ ตาย ๆ ภาพลักษณ์ผู้บริหารของเธอคงเสียหมดแล้ว
“ไม่คิดว่าเมากับไม่เมาก็หื่นไม่ต่างกัน”
“หื่นอะไรกัน” อลินเงยหน้ามองคิงส์ที่ใบหน้าอยู่ห่างเธอแค่คืบแต่พอเห็นตาคู่คมของคนตรงหน้าเธอก็พูดไม่ออก “นะ...นายนั่นแหละ ถอยออกไปเลยนะ”
คราวนี้คิงส์ยอมลุกออกห่างจากตัวของอลิน ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไร นี่เป็นครั้งที่สองที่เขากับเธอถึงเนื้อถึงตัวกันแบบนี้ หากว่าตอนนั้นอลินไม่กำลังโวยวายจนเสียงดัง แน่นอนว่าเธอต้องได้ยินเสียงหัวใจของเขาแน่นอน
คิงส์เดินเข้าห้องน้ำไป เขามองไปยังกระจกตรงหน้า ใช้นิ้วสัมผัสไปยังรอยฟันที่ยัยปีศาจตัวน้อยฝากไว้ ร้อยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่อลินหยอกล้อกับผู้ชายคนนั้น
หลังคิงส์กลับออกไป อลินก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง นึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า เธอทำเรื่องแบบนั้นกับผู้ชายได้ยังไง ครั้งหน้าเธอจะควบคุมอารมณืให้ดีกว่านี้ ไม่รู้ทำไมเวลาอยู่ต่อหน้าคิงส์ เธอจะสติหลุดทุกครั้งไป
“ไม่ได้ ๆ คราวหน้าฉันจะควบคุมสติให้ดีกว่านี้” เธอเอามือขยี้ผมตัวเองเบา ๆ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
