บทที่ 12 กรุงโซล : 12

“อื้มไม่เคยบอก” เพิ่งบอกครั้งแรกนี่ล่ะ ฉันต่อคำนี้ในใจ

“โซลหายไปไหนมาเหรอตั้งเกือบอาทิตย์แถมติดต่อไม่ได้ รู้มั้ยแก้มเป็นห่วงมา...” ฉันยังพูดคำว่า ‘มาก’ ไม่จบ โซลก็หันขวับมามองเหมือนหงุดหงิด

“โรงพยาบาล”

“ระ โรงพยาบาล” ฉันเบิกตากว้าง ตกใจกับสิ่งที่เขาบอก เขาเป็นอะไรทำไมต้องเขาโรงพยาบาล

“ญาติ”

“…”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ