บทที่ 24 กรุงโซล : 24

ไม่รู้ว่าผ่านมานานแค่ไหน และฉันกลับถึงห้องได้ยังไง ช่วงเวลาทุกอย่างหลังจากที่ออกมาจากคลับ มันเหมือนไม่แล่นเข้ามาในโสตประสาทการรับรู้ของฉันเลย เหมือนมันวาร์บจากในคลับมาโผล่ที่ห้องฉันอะไรทำนองนั้น

“ฮึกๆ ฮือ ทำไมๆ ” ฉันได้แต่อยู่นั่งบนเตียงนอน ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม หยดแล้วหยดเล่า ยิ่งคิดถึงเรื่องในค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ