บทที่ 29 กรุงโซล : 29

เพี้ยะ เพี้ยะ

“แก้มบอกให้หุบปาก แล้วเลิกดูถูกแม่แก้มสักที” เกินไปแล้วนะ คำก็เลว สองคำก็เมียน้อย

“กรี้ดดดดด นี่แกกล้าตบฉันเหรอ”

หมับ!!

“อ๊ะ” เร็วมาก อยู่ๆ พี่ดาด้าก็พุ่งเข้ามากระชากผมฉัน ทั้งดึง ทั้งทึ้งจนเหมือนผมจะหลุดออกจากหนังหัวงั้นแหล่ะ

“แกคงลืมไปแล้วสินะ ว่าถ้ากล้าสู้ฉันแล้วอะไรจะเกิด”

เพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ