บทที่ 58 กรุงโซล : 58

“แหม... เพื่อนกันยังไงมันก็ตัดกันไม่ขาดน่าไอ้โซล” เสียงทุ้มต่ำของไอ้เซนดึงให้ผมหลุดออกจากห้วงภวังค์เมื่ออดีต ผมปรายตามองหน้ามัน พร้อมกับเอ่ยประโยคที่คิดว่ามันคงจะลืมไปแล้วออกไป

“เพื่อนที่ทำเรื่องเลวๆ หน้าตัวเมียแบบมึง กูไม่รับว่าเป็นเพื่อนว่ะ” พูดจบผมก็กระชากร่างบางข้างกายไอ้เซนมาไว้ในอ้อมกอดตัวเอง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ