บทที่ 8 กรุงโซล : 8
“อ้าวๆ แล้วนั่นจะไปไหนวะ พอพวกกูมามึงก็เดินหนีสะงั้น”
ผมไม่ตอบได้แต่เดินออกมาจากตรงนั้น แล้วโบกมือลา ได้เวลาเริ่มการแก้แค้นต่อแล้ว
[End part]
“เอ้า ชนแก้ว!!” เสียงใสๆ ของนาเดียร์เรียกให้ฉันกับนุชชี่ชนแก้วเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ตั้งแต่มานั่งที่คลับนี้
วันนี้รู้สึกว่าเดียร์จะดื่มหนักเอาการ ไม่รู้มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า
“นี่เดียร์ ฉันว่าแกพอเหอะ เมามากแล้วนะ”
ฉันดึงแก้วเหล้าจากมือยัยเดียร์ออก เพราะเริ่มเห็นว่าหัวมันเริ่มโครงเครงไปมา จะทิ่มแหล่ไม่ทิ่มแหล่อยู่รอมร่อ
“ม่าย ฉันม่ายมาว” ค่ะไม่เมาแต่เสียงนี่ฟังแทบไม่รู้เรื่องแล้ว
“นี่ชะนี ยัยเดียร์เป็นไรเหรอ” ยัยนุชชี่สะกิดแขนถามฉัน
ฉันได้แต่ส่ายหัวไปมา ก็มาด้วยกัน คนที่น่าจะรู้ดีที่สุดน่าจะเป็นคุณนุชชี่ไหมคะ เพราะอยู่กับยัยเดียร์ตั้งแต่ก่อนมาหาฉันอีก
“แกมันไอ้โรคจิต เฮงซวย” จู่ๆ ยัยเดียร์ก็ลุกพรวดพราดแล้วตะโกนด่าออกไปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
ผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ หันมามองหน้าเหมือนหาเรื่อง คงนึกว่า ยัยเดียร์ว่าให้พวกเธอล่ะมั้ง ฉันเลยก้มหัวขอโทษพวกนั้นไป
“มองทำไม มีปัญหาไรฮะ!!”
ยัยบ้า!! ฉันรีบยกมืออุดปากยัยเดียร์แทบจะทันที เลือดขึ้นหน้าอะไรมาเนี่ย จู่ๆ ไปหาเรื่องเขาเฉยเลย
“นี่หล่อน ด่าใคร คิดจะหาเรื่องเหรอ เมาแล้วเรื้อนเหมือนหมาแบบนี้ อยากโดนตบให้หายสร่างเมามั้ยยะ” เอาแล้วไง หนึ่งในผู้หญิงที่นั่งโต๊ะข้างๆ ที่ยัยเดียร์ร้องด่าเมื่อกี้เดินสาวเท้าเข้ามาอย่างเอาเรื่อง
“อ้าว ชะนีมีนอ อยากกลับไปฉีดโบท็อกซ์ใหม่เหรอคะ เพื่อนฉันเมาไม่เห็นหรือไง”
“…”
“ไม่เคยได้ยินสุภาษิต อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมาหรือไงยะ” นุชชี่ด่ากราดให้ผู้หญิงพวกนั้น
“อีตุ๊ดควาย หุบปากเหม็นๆ แกไปเลย ฉันไม่ได้หาเรื่องแก ฉันถามยัยขี้เมาตรงนั้น” หล่อนชี้นิ้วมายังนาเดียร์ ผู้ก่อสงครามและตอนนี้หลับไปแล้ว
“สงสัยวันนี้จะได้กินเลือดแรดแถวนี้แล้วล่ะโว๊ย”นุชชี่เริ่มจะเลือดขึ้นหน้า
‘ตุ๊ดควาย’ เป็นคำต้องห้ามของยัยนุชชี่เชียวนะ
“กรี้ดดดดด ใครแรดยะ อีตุ๊ด” ผู้หญิงคนที่กำลังจะมีเรื่องกับพวกเรากรีดร้องเสียงแหลมขึ้น
เพี้ยะ!! เพี้ยะ!! เพี้ยะ!!
นุชชี่เป็นพวกไม่ค่อยชอบพูด นางเลยเดินเข้าไปตบหน้าผู้หญิงที่ด่าเธอว่าตุ๊ดควายไปสามที และตอนนี้เพื่อนเธอเจ็ดคนก็รีบลุกจากโต๊ะมาสมทบ
“เฮ้ย!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ หยุดเลยนะห้ามตีกันในคลับ” มีเสียงผู้ชายดังขึ้นมาแต่ไกล เขารีบวิ่งฝ่าวงล้อมเข้ามาหยุดยัยนุชชี่กับกลุ่มผู้หญิงคนนั้นไว้
“อย่าเสือ...” ยัยนุชชี่ยังพูดไม่ทันจบก็ “กรี้ดหล่ออ่า หล่อมาก”
-_-‘ ให้ตายสิ ยัยนี่เห็นผู้เป็นไม่ได้นะยะ เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริง
“อ้าว เฮ้ยยัยปากจัด” สักพักผู้ชายคนเดิมก็ร้องอุทานขึ้น สายตาเขามองจ้องยัยเดียร์ที่นอนหลับตะแคงหน้าฟุบลงที่โต๊ะ
“เอ่อ... รู้จักเพื่อนฉันเหรอคะ” มันอดสงสัยไม่ได้ ฉันเลยถามเขา
“หึ รู้จักดีเลยล่ะ ยัยแสบปากจัด นาเดียร์” เขาพูดพร้อมกับแค่นยิ้ม
นี่สองคนนี้ไปรู้จักกันตอนไหน? ทำไมแก้มใสไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวได้เห็นดีแน่ยัยเดียร์ แอบซุกผู้ชายไว้ใช่ไหม ได้โอกาสแก้มใสสอบสวนคืนแล้ว
“แล้วนี่ทำอะไรกัน” ผู้ชายคนเมื่อกี้ถามต่อ
“ก็ยัยบ้าที่เมาเป็นหมาขี้เรื้อนตรงนั้น มาด่าพวกเรา เฮียไททันต้องจัดการให้พวกเรานะคะ” คนที่ถูกนุชชี่ตบเอ่ยบอกไป
“หมาขี้เรื้อนบ้านแกสิ อีซิลิโคนก๊อป”
นุชชี่ใช้น้ำเสียงโมโหว่าให้ผู้หญิงคนนั้น ฉันก็โกรธนะ ทำไมต้องใช้คำรุนแรงแบบนั้นด้วย ยัยเดียร์ไม่ได้ตั้งใจว่าพวกเธอสักหน่อย
“พอๆ คงแค่เรื่องเข้าใจผิด เฮียขอละกัน แยกย้ายกันเถอะนะ คลับเฮียห้ามมีเรื่องทุกคนไม่รู้?!”
เหมือนจะเป็นคำถาม แต่น่าจะเป็นประโยคคำสั่งมากกว่า
“ฝากไว้ก่อนเหอะ อีตุ๊ด” ก่อนจะไปพวกนั้นยังไม่วายด่าฝากฝังไว้
“ รีบมาเอาคืนนะยะ ซิลิโคนก๊อปแบบแกฝากไว้นานมันจะหมดอายุได้”
กรี้ดดด!!!!
และนั่นก็เป็นเสียงสุดท้ายของคนกลุ่มนั้น
เฮ้อ!! จบสักที
“เอ่อ ขอบคุณนะคะที่ช่วยพูดให้”
ฉันหันมาขอบคุณผู้ชายที่เข้ามาไกล่เกลี่ย
“ไม่เป็นไรครับ คลับเฮีย เฮียก็ต้องดูแล”
อ๋อ ที่แท้ก็เป็นเจ้าของคลับ มิน่าพวกนั้นถึงดูเกรงๆ
“ยังไงแก้มก็ขอโทษแทนเพื่อนๆ ด้วยนะคะ ที่สร้างเรื่องให้วุ่นวาย”
ฉันเอ่ยขอโทษเขาออกไป เพราะพวกเราผิดจริงๆ
“ช่างเถอะ แล้วนี่จะอยู่ต่อหรือกลับเลย เฮียจะได้ให้คนพาไปส่ง”
“นอกจากหล่อดั่งเทพบุตรแล้ว ยังน้ำใจงามอีกสเปคนุชชี่เลยฮร้า” นุชชี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตาเยิ้มหวาน ไม่รู้จินตนาการไปถึงไหนตอนที่มองเจ้าของคลับ
แต่ฉันก็คิดเหมือนกับยัยนุชชี่นะ เขาหล่อจริงๆ นั่นแหละ
“กลับเลยแล้วกันค่ะ เดี๋ยวขอเช็คบิลเลยแล้วกันนะคะ” ฉันบอกความประสงค์ให้เจ้าของคลับฟัง
“ฉัน ไททัน นะ” จู่ๆ เขาก็แนะนำตัวขึ้นมา หือ ชื่ออย่างเท่อะ
“นุชชี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” อิตุ๊ดตัดหน้าค่ะ ฉันกำลังจะอ้าปากแนะนำตัว ยัยนี่ก็ชิงตัดหน้าซะก่อน เห็นหล่อๆ ไม่ได้เลยนะยะ คิดจะเก็บเรียบเลยสิท่า
“ครับ... แล้วคุณ” เฮียไททันตอบนุชชี่คำเดียว แล้วเบนหน้ามามองฉัน
“แก้มใสค่ะ เรียกแก้มเฉยๆ ก็ได้”
“แก้มใส น่ารักจัง จีบได้ป่ะ” นี่ไม่ใช่เสียงไททันค่ะ แต่เป็นผู้ชายอีกคนที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ แต่ดูๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน
