บทที่ 89 กรุงโซล : 89

แอ้ด~

ไม่ถึงสามนาทีเสียงประตูห้องพักก็ดังขึ้น หรือว่ายัยนั่นจะลืมอะไรไว้

“แกลืมอะไรเหรอนุชชี่” ฉันตะโกนถามออกไป

“ไม่ใช่เพื่อนเธอหรอก” สะ เสียงนี้มัน

“มาทำไม” ทันทีที่เห็นผู้มาเยือนคนใหม่ฉันก็ร้องถามออกไปเสียงขุ่น ไม่อยากเจอหน้าเขาตอนนี้เลยจริงๆ

“ทานอะไรหรือยัง” ผู้ชายผมดำแซมเทาตรงหน้าเอ่ยถามฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ