บทที่ 92 กรุงโซล : 92

“ฉันไม่ได้กะ...” ฉันรีบกลืนคำพูดลงคอ เพราะตอนนี้โซลเขยิบใบหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉันมากขึ้น ทำให้ปลายจมูกเราแตะกันเล็กน้อย ถ้าขยับปากพูดออกไปมีหวังได้ริมฝีมากชนกันแน่ๆ ไม่เอาฉันไม่ขอเสี่ยงดีกว่า

“บอกมา ถ้าโกหก.. จูบ” ฉันตาโตแถบถลน เมื่อได้ฟังคำวาจาสิทธิ์จากคนเผด็จการตรงหน้า เอาไงดีแก้มใส แกโกหกเขาไม่ได้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ