บทที่ 27 4(6)

ฉันปรือตาขึ้นท่ามกลางความมืดสลัว ไฟในห้องปิดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ด้วยซ้ำ อึก... ความเจ็บแผดซ่านทันทีที่ขยับตัว ฉันนิ่วหน้าระหว่างเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง

พรึบ!

แสงสว่างทำให้มองเห็นภาพในห้องชัดเจนขึ้น บนเตียงผ้าปูยับยู่ยี่แต่ไร้เงาของคาวะ เขาหายไปตอนไหนฉันยังไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ