บทที่ 65 10(1)

รู้สึกตัวอีกทีก็นอนเกยอยู่บนอกกว้าง ฉันลืมตาขึ้นอย่างงุนงง เหลือบมองวงแขนที่โอบกอดฉันเอาไว้ท่ามกลางความมืดที่โรยตัวลง เสื้อผ้าที่สวมแห้งหมดแล้วแต่รู้สึกไม่สบายตัวสักนิด ยิ่งถูกแนบชิดยิ่งรู้สึกรำคาญ

“คาวะ...”

แม้หัวใจฉันจะสั่นแปลกๆ แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้เขากอดอยู่แบบนี้ได้...