บทที่ 5 5
“นินไม่รู้หรอกว่าเวลานั้นสำหรับพี่มันทุกข์ทรมานมากแค่ไหน กับการที่เราต้องพยายามทำเป็นไม่สนใจ พยายามไม่คิดถึง และพยายามที่จะพาหัวใจตัวเองหนีไปให้ไกล”
“พี่ปราการ”
สิตามนินท์ชะงักไปชั่วขณะ ปราการแนบริมฝีปากลงกับกลีบปากนุ่มอีกครั้ง ดูดดื่มยิ่งกว่าครั้งแรก
“พี่ปราการหนีอะไรคะ?”
บทที่ 5
“พี่อยากหนีไปให้ไกลจากสิ่งที่พี่คิดว่าตัวเองไม่มีวันเอื้อมถึง อยากหนีไปจาก...นิน....พี่รักนิน”
“พี่ปราการ” น้ำตาของหญิงสาวหยดเผาะลงบนแก้มนวล คราวนี้เธอเป็นคนเสนอจุมพิตแสนหวานให้ผู้ชายที่เธอรอคอยมาเนิ่นนานเสียเอง ถึงเธอไม่เคยจูบผู้ชายมาก่อน
ถึงไม่ช่ำชองและลีลาที่นำเสนออาจไม่เก่งกาจอย่างคนที่เคยมีประสบการณ์มาแล้ว แต่ความไม่ประสานั้นกลับเป็นเสน่ห์ดึงดูดชายหนุ่มเป็นที่สุด
“นิน...อืม”
เสียงทุ้มลึกนั้นดังในลำคอ เขาลืมไปแล้วว่าเตรียมซุปร้อน ๆ ไว้ให้สิตามนินท์ในห้องครัว แม้แต่หญิงสาวเองก็ลืมอาการของโรคภูมิแพ้อากาศไปเสียสนิท หัวใจของเธอจดจ่ออยู่กับปากและลิ้นของชายหนุ่มที่เธอรุกเร้าเขาด้วยการเรียนรู้ที่จะจูบเขาให้เป็น
ปราการรู้ว่าสิงที่กำลังเกิดขึ้นเป็นเรื่องผิด แต่เขากับสิตามนินท์ไม่ได้เป็นพี่น้องกันโดยสายเลือด แค่มีนามสกุลเดียวกัน แต่สิ่งที่เขาทำอาจสร้างความผิดหวังแก่สีดาอย่างใหญ่หลวง
เขารักสิตามนินท์ ลูกสาวของผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเขามาแต่เล็ก แต่เขาก็หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ มันเป็นเรื่องยากเหลือเกินที่เขาจะขับไล่หรือหลีกห่างจากเธอไปเสียตอนนี้
“นิน...บอกพี่ว่านินจะไม่เสียใจ”
ปราการกระซิบอยู่กับริมฝีปากของหญิงสาวที่เผยอออกและไล้ลิ้นไปบนริมฝีปากหยักหนาของเขา
“นินไม่เสียใจค่ะ”
“แต่คุณแม่อาจเสียใจถ้าหากท่านรู้เรื่องนี้”
“คุณแม่จะเข้าใจค่ะ คุณแม่จะเข้าใจว่านินเลือกแล้ว เลือกที่จะรักพี่ปราการ นินรักพี่ค่ะ”
สิตามนินท์จูบเขา จูบนั้นไม่เคยพอสำหรับสองหนุ่มสาวที่พึ่งเปิดเปลือยความรู้สึกของกันและกัน หญิงสาวไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน เธอกับเขาอยู่ด้วยกันเพียงสองต่อสองภายในห้องนอนที่หน้าต่างหันออกไปยังริมฝั่งแม่น้ำไมน์
หญิงสาวรั้งคอเสื้อของชายหนุ่มให้เอนตามเธอลงไปขณะแนบแผ่นหลังลงบนที่นอน ปราการไม่ปฏิเสธ ใบหน้ายั่วยวนชวนฝันที่ดวงตาคู่งามครึ่งปิดครึ่งเปิดทำให้ความยั้งคิดของเขาแตกกระเจิงไปหมด
“นิน...นินเคยถูกใครกอดแบบนี้มั้ย?”
ปราการกระซิบถามขณะร่างสูงใหญ่ทาบทับอยู่เบื้องบน เขาเบียดคลึงความกำยำทุกส่วนลงกับร่างเล็กที่บิดไปมาเบา ๆ ข้างล่าง สิตามนินท์ปรายยิ้มให้ก่อนกระซิบตอบ
“ไม่ค่ะ...นินไม่เคยให้ใครกอดนินแบบนี้ พี่ปราการเป็นคนแรก”
“แล้วเคยมีใครจูบนินเหมือนที่พี่จูบอย่างนี้หรือเปล่า?”
หญิงสาวส่ายหน้า ลอนผมอ่อนเล็ก ๆ สีน้ำตาลที่ล้อมกรอบวงหน้าแสนสวยกระจายเต็มหมอน
“พี่ปราการเป็นคนแรกอีกเหมือนกันค่ะ ก็นินไม่เคยมีใคร จะให้นินจูบกับใครได้ล่ะคะ”
“พี่แค่อยากรู้ เพราะตอนที่พี่มาเรียนต่อพี่ก็คิดถึงแต่นิน กลัวเหลือเกินว่านินจะพบใครบ้าง”
“แล้วพี่ปราการคิดว่านินไม่กลัวหรือคะ ว่าพี่จะพบกับแหม่มที่เยอรมันนี่ ก็พวกผู้หญิงฝรั่งน่ะ ทั้งสวยทั้งหุ่นดี ถึงพี่ปราการจะเป็นลูกครึ่งแต่ก็มีทุกอย่างเหมือนฝรั่งเกือบทั้งหมด”
“ทุกอย่างหรือ...นินหมายถึงอะไรกัน”
ปราการกระเซ้าพลางไล้ลิ้นลงบนคางเรียว สิตามนินท์แกล้งทำเป็นไร้เดียงสา
“ก็...พี่ปราการตัวโตนี่คะ แขนก็หนาขาก็ยาว ที่สำคัญหน้าตาก็หล่อแบบฝรั่ง หล่อมากเสียด้วยนะคะ ดูซิตัวใหญ่จนจะทับนินแบนอยู่แล้ว”
“มันก็ใหญ่ไปหมดนั่นแหละ นินอยากพิสูจน์มั้ยล่ะว่าอะไรของพี่ใหญ่บ้าง”
“อื๊อ...พี่ปราการนี่ ทะลึ่งใหญ่แล้วนะคะ”
ชายหนุ่มฝังจมูกลงบนแก้มนวลแรง ๆ จนเจ้าของเอียงหน้าด้วยความจักจี้
“พี่พูดจริง ๆ นะ”
“คนอะไรตอนอยู่เมืองไทยไม่เห็นพูดทะลึ่งเป็น พอมาทำงานที่นี่ก็พูดแบบนี้เป็นซะแล้ว พวกแหม่มคงสอนให้พี่พูดแน่เลยใช่ไหมคะ?”
“พี่พูดเอง” เขามองหญิงสาวดวงตาสีน้ำตาลเข้มจัดเป็นประกาย “พี่พูดแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นไม่เป็นหรอก พี่พูดแบบนี้เฉพาะกับนินเท่านั้น”
“อือ...พี่ปราการ”
สิตามนินท์ครางเสียงกระเส่าเมื่อเขาเบียดหน้าอกกับทรวงอกนุ่มพร้อมทั้งกดริมฝีปากปิดกลีบปากละมุน ลิ้นของเขาไล้วนอยู่ในอุ้งปากของหญิงสาว เลาะเล็มดูดชิมความหวานภายในนั้นจนพึงพอใจ
ปราการเลื่อนริมฝีปากหยักหนาลงมาที่คางของหญิงสาวอีกครั้ง ขนเคราสากระคายทำให้สิตามนินท์แทบขาดใจเวลาที่มันเสียดสีบนเนื้อนวล เขาตั้งใจเล้าโลมหญิงสาววัยสิบเก้าโดยใช้ชั้นเชิงเพียงตื้น ๆ
ใช้ความรักและทะนุถนอมกับเธอมากกว่าจะแสดงความหื่นกระหายอย่างชายที่เสพสังวาสกับหญิง ถึงสิตามนินท์จะเป็นสาวเต็มตัวแต่เธอก็ยังคงมีความเป็น น้องสาว ในสายตาของเขา
ปราการฝังจมูกโด่งลงกับลำคอระหง ขบเม้ม ดูดดึงจนเกิดเป็นรอยจ้ำแดงบนผิวขาวผ่อง หญิงสาวไม่เคยถูกผู้ชายสัมผัสเธอแบบนี้ เขาทำให้เธอร้อนรนไม่ต่างจากถูกไฟลามเลีย
ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนต่ำลงมากระทั่งถึงคอเสื้อ แต่แล้วเขาหยุดตัวเองลงขณะหายใจหอบหนักและเงยหน้ามองหญิงสาว
“พี่ปราการ...เป็นอะไรไปคะ...หยุดทำไมล่ะคะ”
สิตามนินท์ลืมตาขึ้นและเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ปราการเงียบไปแต่ก็ยังมองเธอด้วยแววตาฉ่ำรักเช่นเดิม
“นิน...พี่ไม่เคยเห็นนินชัด ๆ เลยสักครั้ง”
