บทที่ 70 ราคีหนี้สวาท บทที่ 48

เสียงขับไล่ของหล่อนเบาลงเมื่อเริ่มหมดแรง อิงธารนึกเจ็บใจตัวเองที่แม้จะรู้ว่าถูกเขาข่มเหงแต่ร่างกายของหล่อนกลับเรียกร้องและยินยอมเขาเสียทุกครั้ง และหนนี้ก็เช่นกัน แม้เขาจะกระทำอย่างไม่ปราณีแต่หล่อนกลับตื่นเต้นต่อต่อการรุกรานและคุกคามที่ไม่น่าให้อภัย

“เอ็มมี่...พระเจ้า...อย่าขัดขืนผมเลย คุณสู้ผมไม่ได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ