บทที่ 36 Chapter 34 ทิกเกอร์ | เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ

เผลอเป็นไม่ได้ คลาดสายตาเพียงแปบเดียวก็เกิดเรื่องกับเธออีกแล้ว

“เฮีย…ช่างมันเถอะ” เสียงเล็กๆ จากคนข้างๆ ทำให้อารมณ์ของผมเย็นลง แต่ความโมโหก็ยังคงมีอยู่ สายตายังคงค้างอยู่ที่ผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าที่สภาพเละจนดูไม่ได้ ไม่ติดว่าเป็นน้องของอาอิงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะจับเธอโยนออกไปอีท่าไหน “รีบกลับไปซะ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ