บทที่ 115 รู้ตัว...

วีรตาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ไม่เข้าใจอาการบ้าบอขึ้นๆ ลงๆ ของเขาเลย หล่อนบอกให้เขามีผู้หญิงอื่นก็ไม่น่าจะต้องโมโหขนาดนี้เลยนี่นา วีรตานอนนิ่งมองเพดานอยู่ในท่านั้นจนกระทั่งผล็อยหลับไป

ตื่นขึ้นมาอีกทีเป็นเวลาเลยเที่ยงคืน เขายังไม่กลับเข้ามาในห้อง เกือบสองชั่วโมงแล้ววีรตาคว้าเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินออกไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ