บทที่ 141 เธอรู้บ้างมั้ย...

“ฉันคิดถึงเธอทั้งวัน เฝ้ารอเวลากลับบ้านไปหาเธอ”

เสียงสารภาพดังขึ้น

“ฉันไม่ได้คิดเรื่องเมลิซ่าว่ามันจะทำร้ายเธอได้ ฉันรู้แต่ว่าฉันอยากไปหาเธอ อยากเห็นหน้าเธอเท่านั้นเอง”

“ไม่ต้องพูดแล้วฟาน...ฉันไม่เป็นไรแล้ว”

เสียงเล็กเอ่ย ลูบหลังเขาเป็นสัญญาณว่าหล่อนไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ วีรตาดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ