บทที่ 39 เชือดนิ่มๆ ...

“ค่ะ วีรตาเพื่อนฉันเอง ฉันพยายามติดต่อเขา แต่ก็โทรไม่ติดดูเหมือนจะปิดโทรศัพท์ตลอด...ซัมเมอร์...ชู๊ชชช”

ตอนท้ายหันไปทำเสียงจุ๊ปากใส่สุนัขตัวเล็กที่เธอจูงอยู่

“หงิงๆๆ...” เจ้าสุนัขตัวน้อยครางอิ๋งๆ ใช้อุ้งเท้าขูดประตูคงดีใจที่ได้กลับมาบ้านหาแม่สุดที่รัก

“เอ๊...ไปไหนนะ...ปกติจะโทรมาบอก วีรตาเขาเอาเจ้าซั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ