บทที่ 43 กับดัก...

“หงิงๆ หงิงๆ”

เจ้าซัมเมอร์ตะเกียกตะกายจากอ้อมอกจะไปหาสเตฟานต่อหน้าต่อตาหล่อน วีรตาเบิกตากว้างขยับออกมานั่งจนชิดประตูอีกด้าน

“คิดว่าจะเก่งไปได้นานกว่านี้อีกหน่อย หึหึ”

เสียงห้าวกลั้วหัวเราะกล่าวเยาะลอยมา วีรตาหันขวับไปจ้องมองเขาอย่างเอาเรื่อง ในใจอยากจะกลั้นใจตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป หล่อนไม่น่าชะล่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ