บทที่ 4 ได้หลายคน
"พี่เรย์ไม่ต้องกลัวนะคะ มินจะไม่มีวันทำให้ตัวเองท้องทั้งที่ยังอยู่แค่ปีหนึ่งหรอกค่ะ พี่เรย์วางใจได้" ผมได้แต่มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าพูดอะไรกับผมแบบนี้
วันนั้นเธอยังท่าทำทางเหมือนกลัวผมอยู่เลย ไม่ใช่แค่วันนั้นสิ เมื่อกี้นี้ ในหอประชุมเธอก็ยังดูกลัวๆผมอยู่ แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้แสดงสีหน้าแบบนี้ออกมาซะได้
"ก็ดี ฉันยังไม่อยากมีภาระตอนนี้" ผมตอบมินนี่ออกไปแล้วหันหลังเดินออกมาเลย ผมไม่สนหรอกว่าเธอจะรู้สึกยังไงที่เสียครั้งเเรกให้ผม เธออาจจะดีใจ หรืออาจจะเสียใจมันก็แล้วเเต่เธอ เพราะคนอย่างผม…ไม่ชอบเก็บเรื่องแบบนี้ให้รกสมองอยู่แล้ว
ผมถือซะว่ามันพลาดมาแล้ว แล้วก็แล้วกันไป ผมจะไม่เก็บมาใส่ใจอีก ก็แค่ผู้หญิงบริสุทธิ์ที่ผมบังเอิญหิ้วมานอนด้วยมันก็เท่านั้น
"อ้าวเรย์ ทำไมหน้ายุ่งงั้นอ่ะ?" ผมเดินออกมาจากตรงนั้นได้แค่แป๊บเดียวก็เจอกับเคทที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอยังมาเรียนอยู่อีกเหรอวะ? ไหนไอ้ตอมบอกว่าเธอจะดร็อปเรียนไว้ก่อนไง
"เอ่อ พอดีว่า..."
"อื้ม เสร็จแล้วล่ะ ฉันกำลังจะไป นายไม่ต้องมาหรอกน่า แค่ดร็อปเรียนเอง รอฉันอยู่หน้าตึกนั่นแหละ" ผมกำลังจะอ้าปากพูด แต่อยู่ๆมือถือเคทก็มีสายเข้าซะก่อน
"ไง ไปทำไรมา หน้ายุ่งเชียว" หลังจากวางมือถือเสร็จ เคทก็หันาถามผมอีกครั้ง
"หน้ายุ่งตรงไหน นี่น่ะปกติสุดแล้ว" ผมตอบเคทออกไป
"ปกติที่ไหนกัน ปกตินายยิ้มเก่งออก หมู่นี่ฉันไม่ค่อยเห็นนายยิ้มเลยนะ ไหนยิ้มซิ" เคทว่าพลางฉีกยิ้มหวานให้ผม
ผมอยากจะบอกเธอออกไปจริงๆว่าสาเหตุที่ผมไม่ยิ้ม ไม่เฮฮาน่ะมันเป็นเพราะใคร
นี่ขนาดผมกับเคทเเค่คุยกันไม่กี่เดือนผมยังเจ็บขนาดนี้ นี่ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าผมกับเธอสนิทกันมากกว่านี้ตัวผมเองจะเจ็บแค่ไหน...
"ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วนี่...เธอมาดร็อปเรียนเหรอ"
"อื้อ ช่วงนี้แพ้ท้องบ่อยน่ะ มาเรียนไม่ไหวหรอก อชิเลยให้ดร็อปไว้ก่อน คลอดเมื่อไหร่ค่อยกลับมาเรียนอีก" เธอตอบผมพลางลูบตรงช่วงท้องน้อยของตัวเงเบาๆ
ถ้าถามว่าผมยินดีกับเธอมั้ยผมก็ยินดีนะ แต่มันดันรู้สึกเจ็บมากกว่า ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
"อืม ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว จะมาดื้อแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะ" ผมบอกเธอ
"ฉันเป็นแม่คนแล้วนะ ไม่ดื้อแล้ว" เคทก็ยังคงเป็นเคทเหมือนเดิม ถึงเธอจะรู้แล้วว่าผมเคยชอบเธอ เธอก็ยังคุยกับผมเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะดูแปลกๆไปหน่อยก็เถอะ แต่ก็แค่แป๊บเดียวเธอก็ปรับตัวได้
"อื้ม ไว้เจอกัน" ผมบอกเธอไปอีกครั้ง
"เรย์" แต่ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินออกไปจากตรงนี้ เคทก็เรียกผมเอาไว้ซะก่อน
"หื้ม?" ผมหันกลับไปถามเธอ
"เปิดใจให้คนอื่นได้แล้ว นายยังมีโอกาสเจอคนที่ดีอีกเยอะ คนที่ดีกว่าฉัน สวยกว่าฉัน น่ารักกว่าฉันมีอีกเยอะเลยเรย์ คนที่เกิดมาเพื่อนาย เขายังคอยนายอยู่นะ เปิดใจ ให้คนใหม่ๆเข้ามาบ้าง ที่ฉันพูดไม่ได้เยาะเย้ยนะ ฉันแค่อยากจะแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนก็เท่านั้นเอง" เคทพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาตบบ่าผมเบาๆ ส่วนผมก็ได้แต่มองหน้าเธออย่างไม่ละสายตา
ผมอยากดึงเธอเข้ามากอด แต่ก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ ตอนนี้เธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่มีสามีแล้วอย่างเดียว แต่เธอกำลังมีลูกกับผู้ชายที่เธอรัก ซึ่งผมเองรู้ดีว่าลิมิตของตัวเองมีแค่ไหน
เปิดใจให้คนอื่นน่ะผมก็ทำได้ แต่ถ้าจะหาคนที่ถูกใจเหมือนเคท...คงหายาก และผมคิดว่ามันคงไม่มี...
ผู้หญิงที่ตรงสเปคผมทุกอย่าง ไม่ได้มีให้เจอบ่อยๆ
MINNIE
ACE PUB
"น้องคนสวยคร้าบบบ ขอเบียร์ให้พี่อีกทาวเวอร์นึงนะ แล้วน้อง...ก็ช่วยมานั่งข้างๆพี่ด้วย พี่ขาดคนดูแล" ฉันขยับหนีลูกค้ามือปลาหมึกที่พยายามจะลวนลามฉันหลายต่อหลายครั้ง
แต่ยิ่งฉันหลบ เขาก็ยิ่งไล่ต้อนฉัน เพื่อนๆของเขาต่างก็เป็นใจผลักดันให้ฉันมายืนข้างๆเขา นี่พวกเขาเห็นฉันเป็นตัวอะไรกัน ฉันมาทำงานนะ ไม่ได้มาขายตัวเพื่อแลกกับเงินก้อนโตเหมือนที่หลายคนทำกัน
"เดี๋ยวหนูไปเอามาให้นะคะ รอแป๊บนะคะพี่ อ๊ะ!" ฉันร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆก็โดนท่อนเเขนแกร่งมาโอบเอวเอาไว้แน่น
"ตัวหอมจังเลยน้องคนสวย คืนนี้สนใจมานอนเป็นเพื่อนพี่มั้ยคะ?"
พรึ่บ!
"อ๊ะ!"
"เห้ย! เดินยังไงของมึงวะ? ชนแล้วแม่งไม่ขอโทษซะด้วยนะ!"
"มึงอยากนั่งขวางตีนกูทำไม?" เสียงนี้มัน...
"อ้าวไอ้เหี้ย! ไมพูดงี้วะ ชนกูแล้วไม่ขอโทษ มึงเก๋า?" ลูกค้าที่กอดเอวฉันเอาไว้หันไปโวยวายใส่เจ้าของร่างกำยำที่เดินชนเราสองคนเมื่อครู่ แล้วตอนนี้เขาก็หันหน้ากลับมาหาเจ้าของร่างที่เดินชนเราทั้งคู่ โดยที่ท่อนเเขนนั้น ยังกอดเอวฉันไว้อยู่
ไม่ผิดเลย เสียงเมื่อครู่เป็นเสียงพี่เรย์จริงๆด้วย
"มัวแต่ ‘กก’ เด็ก จนไม่รู้ตัวเลยว่าขวางส้นตีนคนอื่นเค้า" พี่เรย์พูดกับลูกค้าที่กอดเอวฉันก่อนที่เขาจะปรายตามองฉันไปด้วย
ไม่รู้ว่าทำไมสีหน้าของเขาถึงได้ดู…หน้ากลัวจนฉันไม่กล้ามองสบตาเขาเลยสักนิด ทำได้แค่ยืนก้มหน้ามองฝ่ามือตัวเองเท่านั้น
"ก็กูเป็นลูกค้า กูจะทำอะไรก็ได้ มึงมีปัญหา"
"กูไม่มีหรอก แต่เพื่อนกูมี" พี่เรย์ว่าก่อนที่จะพยักเพยิดหน้าขึ้นไปด้านบนชั้นสองของผับ ซึ่งพอมองตามสายตาของเขาไปก็ต้องเจอเข้ากับสีหน้าดุๆของพี่อะตอม เพื่อนในกลุ่มของเขา แล้วพี่อะตอมเนี่ยก็เป็นพี่ชายของเพื่อนฉันด้วย
เพื่อนฉันที่ว่าก็คือไอรีนนั่นแหละ พอดีว่าเธอเป็นน้องสาวของพี่ไออุ่น พวกเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกันน่ะ แล้วพี่ไออุ่นเนี่ยก็เป็นเจ้าของผับไง วันนี้ได้ข่าวว่าพี่อะตอมมาเฝ้าผับแทนเพราะพี่ไอุ่นพาแฟนไปเที่ยวมั้ง
"ไอ้เวฟ มึงอย่ามีเรื่อง นั่นน้องชายเจ้าของผับ ขอโทษทีครับ พอดีเพื่อนผมไม่รู้" ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่อะตอมก่อนที่จะบังเอิญสบตากัยพี่เรย์ตอนที่กำลังเก็บสายตากลับมา
"อือ" พี่เรย์พูดก่อนที่จะปรายตามองฉันอีกครั้งจนฉันรู้สึกขัดๆเขินๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
"แต่งตัวมาล่อผู้ชายขนาดนี้ คืนนี้คงได้หลายคนเลยสิท่า"
"..."
