บทที่ 10 .

“ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ” พระพายพึมพำออกมาด้วยใบหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่หน้ากระจกด้วยสภาพที่เปลือยเปล่า รอยที่ร่างสูงทำเอาไว้มันเด่นชัดแทบทุกจุด เธอไล่สายตาไปมองตรงไหนก็เห็นรอยแดงช้ำอยู่ทุกตรงไม่มีแม่แต่พื้นที่เว้นว่างเลยทีเดียว

เธอรู้ว่ามันเป็นความผิดของเธอเอง ถ้าเธอไม่พูดอะไรแบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ