บทที่ 4 .

หลายชั่วโมงผ่านไป

เมื่อเลิกเรียนแล้วพระพายก็กลับไปที่หอของเธอ แล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนที่ผับชื่อดังแถวย่านสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับนักท่องราตรี

ชุดที่พระพายใส่เป็นชุดเดรสสีแดงเพลิงสั้นจนเห็นขาอ่อน และรัดแน่นจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งบนร่างกาย ด้านหลังก็เปิดกว้างเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียน ถ้าเป็นเมื่อก่อนพระพายคงไม่คิดที่จะใส่ชุดแบบนี้แน่ เพราะมันเป็นอะไรที่ล่อตาล่อใจให้พวกผู้ชายมักง่ายเข้ามาฉวยโอกาส

เมื่อพระพายแต่งหน้าและแต่งตัวจนเรียบร้อยหมดทุกอย่าง สักพักเกลก็ขับรถมารับเธอที่หน้าหอพัก

“วันนี้เอากี่คน” เกลเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมา หลังจากที่พวกเธอเดินลงจากรถเมื่อมาถึงยังผับเป้าหมายแล้ว

“ฉันมาดื่มปาร์ตี้แบบใสๆ ไม่ได้จะมาล่อผู้ชายกลับบ้านเหมือนแก” อาเซียพูดว่าออกมาอย่างไม่จริงจัง เกลจึงเบะปากเล็กน้อยกับคำพูดของเพื่อน

“แล้วแกล่ะพระพาย” เกลหันไปถามพระพายแทน

“ถ้ามีเข้ามาก็อยากจะล่ออยู่นะ” พระพายตอบออกไป ถึงแม้มันจะเป็นคำพูดเล่นๆ แต่ถ้าเอาจริงๆ เธอก็เอา

“ไม่เก็บซิงไว้ชิงโชคแล้วเหรอ” เกลถามออกมาต่อ เพราะรู้ดีว่าพระพายหวงตัวยิ่งกว่าอะไร ไม่อย่างนั้นคงไม่เลิกกับแฟนเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้

“ก็กะว่าจะเอามาชิงโชคคืนนี้ เพื่อได้แจ็กพอต” พระพายตอบออกไป คนอย่างเธอไม่ได้พูดเล่นๆ ถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่เธอก็เอาจริงได้เสมอ

“ฉันชอบแกลุคนี้มากพระพาย อย่าไปเอาหัวโขกอะไรนะ ฉันกลัวนิสัยแกแบบเดิมๆ มันจะกลับมา” เมื่อเกลพูดประโยคนั้นจบ พวกเธอก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่ ถ้าพระพายเลือกได้เธอก็จะขอมีนิสัยแบบนี้ไปนานๆ หรือตลอดไปยิ่งดี

พวกเธอเดินไปที่หน้าผับเพื่อให้การ์ดตรวจบัตรประชาชน ก่อนจะเดินเข้าไปยังด้านใน ผับแห่งนี้ค่อนข้างที่จะเข้มงวด มีแต่พวกไฮโซและลูกคนรวยเท่านั้นที่เข้ามาดื่มสังสรรค์กัน ส่วนมากก็จะเป็นช่วงวัยรุ่นหรือวัยทำงานเท่านั้น พวกเฒ่าหัวงูคงไม่มีสิทธิ์เข้ามาหาเด็กไปอยู่ในสังกัด

“นั่งในๆ หน่อยมั้ย” อาเซียถามขึ้น ซึ่งพระพายและเกลเองก็เห็นด้วย พวกเธอจึงเดินเข้าไปยังโต๊ะด้านใน ก่อนจะเรียกพนักงานเสิร์ฟภายในร้านให้เดินมารับออเดอร์

“จะเอาอะไรกัน” เกลเอ่ยถามขึ้นเสียงดังเล็กน้อย เพราะเสียงเพลงในผับค่อนข้างที่จะดัง

“อะไรก็ได้” อาเซียและพระพายตอบออกมาพร้อมกัน เกลจึงหันไปกระซิบที่ข้างหูพนักงานเพื่อบอกสิ่งที่เธอต้องการ เมื่อรับออเดอร์เสร็จแล้วพนักงานก็เดินจากไป

“แกสั่งอะไรไปบ้าง” อาเซียเอ่ยถามขึ้นมา เกลยกยิ้มกรุ้มกริ่มเล็กน้อย

“ก็บอกน้องเขาไปว่าเหล้าอะไรแรงๆ ให้เอามา แบบว่าช็อตเดียวเมาเลย” เกลตอบออกมาด้วยทาทีที่สบายใจ ไม่ได้สะทกสะท้านกับสีหน้าที่ตกใจของอาเซียเลยสักนิด

“เมาฉันไม่กลัวหรอกนะ แต่กลัวว่าจะกลับบ้านไม่ได้ต่างหาก ทำไมแกสั่งอะไรไม่ปรึกษาก่อน” อาเซียโวยออกมา วันนี้เธอรู้สึกตงิดๆ ใจ กลัวว่าจะได้คลานกลับบ้านยังไงก็ไม่รู้

“ฉันปรึกษาพวกแกแล้วย่ะ แต่ถ้าไม่ไหวก็กลับกับผู้ชาย หรือไม่ก็เปิดโรงแรมแถวนี้นอน” เกลพูดบอกออกมา ยังไงคืนนี้เธอก็กลับบ้านได้อยู่แล้ว เพราะเธอจะไปกับผู้ชายต่อ ส่วนรถก็จอดไว้ที่นี่พรุ่งนี้ค่อยมาเอากลับ

“แกไหวหรือเปล่าพระพาย พึ่งจะลองดื่มครั้งแรกหนิ แกจะสั่งน้ำอัดลม น้ำส้ม หรือน้ำเปล่าเหมือนเดิมก็ได้นะ” อาเซียแนะนำออกมาอย่างเป็นห่วง ถึงพระพายจะไม่ได้มาที่ผับนี้เป็นครั้งแรก แต่ทุกครั้งพระพายก็ไม่เคยแตะแอลกอฮอล์เลยสักนิด

“เมาไม่กลัว กลัวไม่เมา” พระพายตอบออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน สำหรับเธอยังไงก็ได้ ถ้าคิดจะเปลี่ยนก็ต้องเปลี่ยนให้ถึงที่สุด

“แกอย่าดื่มเยอะนะพระพายพึ่งเริ่มก็จิบๆ พอ กระดกทีเดียวนี่แกน็อคได้เลยนะ” อาเซียพูดเตือนออกมา ขณะที่สองมือของเธอก็กำลังชงเหล้าให้พระพาย เธอใส่โซดาไปครึ่งแก้วแล้วเทเหล้าไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น เพราะพระพายยังไม่สามารถที่จะดื่มมันเพียวๆ ได้

“อ่ะ” อาเซียยื่นแก้วที่ชงเหล้าเสร็จเรียบร้อยให้กับพระพาย พระพายเองก็รับมาถือไว้ก่อนจะยกกรอกเข้าปากทันที ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่กำลังตกใจ